Harten schoppen klavervier in één ruit gevangen

Ik heb een hart rondpompend ding
het bloed van binnen wellicht misschien
ik sla het aan een ritme loopje op het oog
het ramt de boel ook kort en klein
het klept en klepelt alles aan mekaar

genomen ben ik er door van slag
met klavertjes in het groen gras
dat speelde parten ook met mij
nog wat schoppen van een ruitenboer
die ongenoegelijk spuugzat was hier
en het geheel van lijf en leden
van het weelderig tapijt afhaalde

het leek vuil beddengoed
je rukt het af nagebruik
een schoon gewapper lucht geeft adem
op de slaap.

ik verdwaalde van het hartenpijn
in droomvertrek een duivels kunstje

er was een snoepje van de week
kleuren van de toverbal
ik genoot in volle teugen

helaas bleek het sabbelding
een lik teveel de kleur verschoot
droop er af van nut en nood
ontdaan de smaak viel tegen
ik ook mijn huid verschoten

op het oog
en dat alleen
maar op de stoppen
waar de ader door
al het bloed ontsnapt
wat ik jaar lang zorgvuldig
had laten stromen
als ik nu een mesje had

dan kon ik tonen
dat in dit vat
nog warm van stromen
eerder rood

het vloeit alleen
door de huid te verwonden
helaas voor klaver tien
een mijn te gevulde hand
de ruiten heer mijn eigen gat
waar tegen hartenvrouw
weer trapte

de kaarten zijn goed
geschud en afgelegd
voor overleven
is alles wel gezegd.