Kom

sprak ik

sta niet stil
bij de tijdgrens

er worden limieten aangesteld
om doorgangen te bewaken
waarlangs niet te smokkelen valt

dus kom

gezwint met spoed
want haast is geboden nu
ononderbroken tikt dit moment

waar de tol geheven
het tot een jaargrenspost
wordt ontboden lot zich wendt

dus kom op

ongezet bij tijd en wijlen
zonder vragen
naar deze weg en vertrek stilzwijgend opgezette tijden

weet mij wijzer
ik jaag voort

Een bijgesteld wereldbeeld

Een zeer belegen dag
wacht op de zegen
van de bommenregen.

De kopspijkers delen
dan de klappen
uit hun beursen

Blauw gebeukt
om als zakkenwassers
het straatbeeld
uit te roken

vuile ogen loeren
afgedropen uit sloppen
van hun hoeken verslagen
naar schokkende
schrikbeelden

hoe de olifant mugbleek
afsteekt tegen
ziekte van wereldhonger

uit het glazen huis
in opgaande rook
té vuur en zwavel
wordt bestreden

De man die wat dwars zat

Hij had een stokje in zijn keel
wat hij graag ergens voor stak
het stak wat hij verslikte wat
omdat dat het dwars zat 't stak
toen hij zag dat hij wars was
hij een wrak was niet op z'n gemak
was doordat wat stak stikte hij
met wat hem opvrat in 't verkeerde
keelgat zat hem opbrak terwijl hij
opstak dat het er niet uit was
wat hem zo vreselijk dwars zat
hij lag en zo vleselijk op was

Zodra je over-denkt

Is 't over of gewoon te getrouw
aan wie je bent over dreven
scheurend een zelf beeld van
uit el kaar een woord-breuk
van gesloopte woorden onher
kenbaar je eigen-gemaakte tegen
deel uit gevonden onder delen uit
schroot van deez en genen ver
bazing wekkend hoe het samen
stel van losse delen is ontstaan

Anderen

Ver daarvoor al
maakt alles af omdat

er

niets aan verandert
verander ik gewoon mee
telkens wanneer ik zin heb
punt en komma zijn

er

uit ze besloten weg te blijven
eerder al had ik

er

al geen zin meer in besloot
gewoon zinloos te zijn

gebroken met alle regels

er

zijn is goed genoeg
maak daar geen punt
van

Uit-gerookt verleden

Ze lag erbij
Gelijk (groot ge-lijk)
Een vuurspuwende draak
Kankerde heel de tijd

Daagde daarmee het leven
-Uit- haar mond
Opgegeven celbelblazen

Kerngezond rood
Filter er wat uit,
Steek er wat van op

Bedenk hoe opgelucht
Schoon haar lijf is om
Uitgeteerd te zijn.

Vensters op hoop

goed beslagen omhoog
door staan de vensers het lichte breken
dat zicht op aarde geeft
opgehoogt tot vensters
gericht op de aarde
een afgedankt gezicht

Divan

Ik kwam het woord tegen
toen ik er al op zat
dacht verrek dat is de sofa
uit eerder gedicht dat ik
daar nu juist op beland was
bang was dat het de bank was
geen drie maar slechts twee
zits was wars van stof was
geluk trof mij in 't midden
toen bleek dat ik gedicht was
daar midden zat las hoe krom
recht mat met mijn deugd
er tussenin geen angst had
dat een bank voor mijn gemak
was en witter wast waar ik wist dat ik halfwas half afwas
van de bank genas helend
mezelf terug las

Roetmoppen

Bankwezen zijn het,
hun eigen ouders uitgekeerd
geconsumeerd liggen
met verteerd oud geld af
te geven op de zwarte vegen
die weer met krijtstrepen
zittend op de sofa
lekker afgeven
op het bankroet met crisis
in de echtelijke bedstee
waarin klaarkomend zo zalig
kon worden af gegeven
op geldelijk gewin
van blauwe beursgangers
in hun overspelig bordeel

Voor Mamon en TomTom*

* M.U. & T.W.
Zij niet voor de poes
Hij ook niet de lul
Betegeld aan een tafeltje
Benen stijf over elkaar
Geklemd verhalen zij
Kippenvel met mes erin
Slachten zij elkaar wit
Vlees een kale schedel
Zwart haar schaamhaar
Onbekend gekleurd maar
Kaal als de kip op dis
Niets mis met hun koude kunst
Uit elkander verendekbed
Hij de richting kwijt
Zij speelt ongelijk
Met geldelijk gewin
Het schrijverspaar
Apart in het hotel
De witte smet op ouder
Vrees en vlees dat ook
Vergankelijk smaakt
Met rode wijn vermaakt

Misplaatsten

Tot misplaatsen ben ik hier als mondwater het spoelt zo lekker de vieze smaak naar meer weg zonder het op te dragen druppelgewijs op het voorhoofd als een kruisteken uitstekend gebaat tegen de zegen die rust op de vloek van uitdragen wat een voorganger prekend voor zijn parochie altijd maar doet altijd maar moet altijd er alle tijd voornemend de minkunkel maakt zijn mispunt.

ijzeren gordijn

overal waar ik me aan openhaal
heet de natuur welkom te zijn
ik speel met vuur bij't betreden
het overtreden bezorgt mij
een winkelhaak zeer snedig
of schrikdradig prikt mijn lid-
maat zich aan de omheining
waar achter puur geluk herbergt
met wat buiten het ijzeren gordijn
ontbreekt de wilde grazer het rode wild
zeer gewild in kroondomeinen maar verder
niet dan liever gewildroosterd waarover ik
gebukt pad redt in de zomermaanden
van een schrale troost onderwijl
de zwijnen gekostumeerd mij verwijzen
naar het groene bord waar opgedist
re lezen valt hoe ongeschikt ik wel was
met onaangelijnd gedrag mijn hond
hier rustig naast mij blaft

terwijl de jachtopziende boswachter
stekenwild de weitas bindt opschotafstand
in dit rustgebied van edelhert dat daar
goed beheert de dood in vindt gelijk het
te grazennemend konijntje met wat bismut op

op het goed geluk;

dit is de tijd
van het jaar
op de dag
nauwkeurig
vastgesteld moet worden
hoe stilaan alles
vaststaat van zeker
ik zoek nog steeds
de twijfel waarmee
Ik kan inbreken

Klimaattop

Je moet er heel wat CO2
voor over hebben
om die ijsberg te ontdooien

Plaatjes om op te schieten

Net van de koude kermis
thuis
bleek van de kou

het ijs gebroken
het was racen
tegen de besneeuwde ramen
zat
alles dicht en tegen
uitgereden doorsneden door messcherpe wegen en door
een roomijstaart waarop
wildbraad zwart uitgevreten én
uitgestreden neerstreek
in krasse taal verhaalde waar
onderscheidend kauw noch kraai
bij thuis was vergeleken niemand
nog zingevend met voor baas spelen
was er dooi nodig
dat ontbrak alles ging toen
hard tegen hart er tegen aan verging dat hing
al in de lucht
maar nu
weet iedereen hoe te vergeefs
toppen werden bestreden
voor het behoud van ijsbergen
die wegdreven door het water
kil en koud bleek

Je moet er toch iets voor doen

En dat alstjeblieft niet
met lede ogen liever nog
spontaan aan tafel
je buurman vragen
nu eens niet over koetjes en kalfjes
te praten met de buurvrouw gaat over-
spel fouten die iedereen weleens maakt

zij was bij-zonder bont
mooier zonder leer en
verder niets daarvan aantrekken
ik hield van die naakte waarheid

niets dan omontwonden zijn
jezelf een glazen huis met al zijn
eetgewoonten en maar verder
uit-
leven gaan onbekommerd
dat het regenwoud een tranendal
net als de oceaan van pool tot pool
door kappen ontdaan

zit je smekend op de badrand
stijf in het gelid de buurvrouws rug
in te zepen wetend dit is geen
verspilde moeite maar verder wel zonde

van al dat water was ik maar actief
aan het tafelen gebleven
met wat hij op zijn ganzenlever had

een zegen voor de mensheid
is niet mijn roeping gebleken
er wordt al zoveel opgeofferd
met troost bieden

onder vreemde lakens uitdelen gaan
door 't geslacht verkeer
uit handen te geven zoal die paarden
uit de weg te ruimen omdat
je zo van willig vlees geniet

om in het stof te bijten

Lag zij daar met zangzaad omgeven
etend uit mijn hand

van vrije vogel tot zwart in sneeuw
gezet de indruk die ze naliet
was daarin te voorkomen

vervliegend uit mijn dromen
een gekwelde aangereden vlucht
in de volle vaart genomen
wist ik zo overtuigend
wat overreden was

Verdraaid mooi

Ze zeggen dat de wereld
rond is terwijl ik tol

horendol gesold draait
alles door zo door-
gedraaid staat alles stil

in dit besef dat alles tot
in de puntjes af is zo goed
geregeld om daar altijd weer
op uit te draaien waar
ook geen beginnen aan was
staat alles van begin af aan
weer goed geregeld stil.

Het kleine weert

Laat degene die het allemaal weet
mij verhalen over de mieren.
me leren te verstaan hoe leven
toegaat zonder te vervelen
vertellen over dit opwindende gegeven
dat de natuur van eeuwigheid weergeeft

Ooit zo

Talrijk was een toverwoord
voor het broertje van de zalm
zo kalm uitgevist bleek
een laatste blik. een schoolvoorbeeld
van kool en geit toch wijdverbreid
achter het net vissen
de lekkerbekken nooit meer trekken.

De vijftigers

Ze pasten op hun tijd
als oortje van het gesneuveld kopje uitgehoekt
puntje van het uitgelezen boekje

een kreukelzone als leeswijzer
op de bladzijde scherp van snee
hield jazz met veel getoeter hen op de been
vonden het natuurlijk heel gemeen
bijtend metafoor waarin hun ego
zich verveelde in het samen zijn
geen woord vuilmakend
aan dat schoon dat kommervol
teloor ging in hun krakeel
die luiskeels kwezelden in het refrein
van dichterskoren tegen de kantoren
hun zijlijntjes bespeelden
met de ogen gedicht op kinderspel
dat antirijm bevatte om de regels
aan elkaar te plakken of aan hun
laars te lappen snurkend in hun
papieren kooien de tijgers
van de letteren tot verzuurde gele vlekken
vallen zij uiteen.hijgend opvallend door de tandloze tijd.

Weer

Het wintert weer als nooit te voren
aan de ijsgang was te horen hoe bevroren
alles hard was geraakt vannacht het kraakt je tegen moet je horen bij iedere stap die je verzet tegen de koude breekt het gras dat zo rijp was in 't bekoren door de witte glazen jas die wazig over de velden uitgespreid het witter uit het oog ontstal wat zo bevangen broos de eerste blos van ochtendschemer rose rood liet gloeien van de kou bevangen dag

Uiterste waarden

De natuur nieuw leven in blazen
door de bodem onder haar bestaan
weg te vagen is vragen om daden
met klei ontgraven uit de waarden
~
het laten rivieren gebiedt te vieren
met vrije teugels geven heet overloop gebied
waardoor je alles met andere ogen beziet
~
alles robuust lijkt zeer harmonia geschikt
meer ondergeschikt aan beduuste bestaande kever
die onder druk van onze lieve heer
zichzelf van het leven berooft ziet
maar strikt genomen er zich weerin schikt

in landsbelang met uitsterven hiervan geniet
met twee stippen lager als rode lijster
in zijn zeldzaamheid het hier verliest van die
alleen met spijt uitheems moest zijn
tot inheems verdrongen is door nieuwe natuur
nu z'n laatste uur als klimaattopper geslagen ziet

Bloemhoofd (plaat)

bloemhoofd (plat)

heeft het nog wel zin neerbuigend
te bezien hoe dor de voet bij het vertreden
het bed bekleed dat uitgespreid de zomer verwijt
nog staande in de gure koude tot vezels gekeerd
de tijd te verbijten die is aangebroken tot rotten toe
geen kleur bekend waar ooit de het bloemhoofd tooide

Van de zon af neigen.

Tegen de vijftig (plaat)

Tegen de vijftig (plat)

Met succes de voortplanting verricht
de huwelijkse plichten op een laag pitje
gezet gelijk de tijden waarop alles wordt gezegd
zorgzaam vol lasten schuldenvrij ontzet
spelen buiten om de gedachten
bezadigd hoe dit graf wordt ingericht
waar veilig opgeborgen de vrouw
haar bloem schikt de man met pretoogjes
zijn manneliijkheid in een glanzende blik
zich op verplaatsen richt
haar schoot iets ongemoeid latend zonder
ooit naar binnen schieten
dat de tijd verdaagd tot lotbeschikken
in een nieuwe vaas
de gapende mond weer voeden
met de bloemenzee die de zomer biedt
uitzichtloos vooraf nagenietend van dit
jarenlange toekomstbeeld vroeg oud
een antwoord dat steeds meer verveelde

Met verblindend tegenlicht

Ogen roodgloeiend komen op mij afgesneld
verblindend door de draf omgeven
klonk de vaart erin hier tot mij door
op de stoep van het bestaan

het weerschijnend tegenlicht met het geblaf
gierde galmend door de straten in alle staten
werd bericht van sporen die het verdiende
iets te bloederig aangezette klinkers

uit het ogenschijnlijk niets was deze blik
de jager opgedoken achter het lam
geslacht om enkele sporen na te laten
wissen waar het tandenknarsend ging

de prooi ten dode hier op geschreven
lag tegen de haren in gestreken af
ouder worden was een sterfgeval
een monument hierbij gezet

er kleefde vele jaren bitterheid
door de straten van dit bestaan
die ieder spoor wiste waar het stond
beschreven aan de gevels

een kogel raasde daar over papier
getuigschriften vol geschreven doden
betuigden; hier werd ooit geleden
in een tegel wederkerig vastgelegd 

We worden wie wij zijn

Van zeer nabij bezien
zijn wij één gegeven

met één op één nooit één
teveel om op te noemen

blijft worden het probleem
van velen om in te delen

worden we wie wij zijn aaneen-
geregen samenlevend verleden

Zijn kielzog kwijt

Dit moment van stokoud verteren
brood met zwetende korsten kaas
een harde bijt al dromend krijsen
van de vogels ontwakend
op een verkeerde zijde
dit lag aan het matras daaronder
de weemoed van de gewoonte
een terugziende blik aftellend
schrikbeeld van voor het verslapen
grip op deze tijd weer kwijt
last van de onderrug verdragen
vertillen is een zware zaak

Zwarte gaten

Gaten in het hard geheugen
biedt geen uitkomst
met inzien

stoot

StOoT

Wie wind oogst
krijgt een stroomstoot.
wie stroom uit water
wint valt nooit droog
wie uit zon zijn energie haalt
wint het (uit de eerste graad)

het schijnt overal

te regenen

haar schoot
iets te binnen
dat baarde haar

zorgen
de neerslag
lag in de weg
spiegelend

weerschijnde het
zo glad
vergeten scheen
vooruitkijkend

bezwangerend
bevrucht schoon
gewassen verleden

moederskind - iv

geen punt maken van je dood
gewoon doen in de dialoog
gespreksstof of een betoog
maakt je echt en levensgroot
verhalend over een boot
waarin je voort bewoog
dobberend naar omhoog
een punt maken ook

de vogel de bel aanbinden - iii

zover de stilte breekbaar is
wordt het doorbroken
door de kleppel
bij iedere vleugelslag

Beteugeld - ii

Niet dat hij gek was
naar de maan toescheen
neen eerder bleek
de blauwe schijn hem
liefdeloos tot zo
vriendschap hem bewees

Bejaard - i

Ze zag helder de regels tussen
de stapel natuurstenen
tot een muur vol betekenissen
waar geen woord van gelogen
haar een grens bezorgde
terwijl dorst haar dwong
de vrucht te oogsten zo doornig
dat zij haar handen verwondde
en met bloed weer tekende
wat ze nooit ondervond

RS

Beroemdheid raakt verlamd
verouderd tot een minzaam man

opgeborgen in het geheugen van kale gangen
speelt alleen nog in gedachten wat
afgebrokkelde zinsdelen blijft

RS IM tot eer en glorie bekoren
in het nabestaand publiek
dat met plankenkoorts behaagziek
praalt met zijn muziek gemak zuchtend
op de hypotheekbank rustig
spelend met de vrijgevochten lul
die er nogal slapjes bij zit
hardhorend bij 't peperdure gehoortoestel
waaruit hij laat mij galmt
-
blijft staan
dat enige singletje
waarop bekrast in zijn geest
op de speeltafel van het leven
hij overstijgend klinkt
aan de namaakdiamanten naalden
die tonen uit zijn groeven graven

Stekelig afgelegd maar aangelegen

Het wegdek was weg
van het afgedekte vleesgerecht
zo platvloers had het zelden
aangelegen maal
zich opgediend met het scharreldiertje een stekelige aangelegenheid
waarin machtige kraaiachtige de pik had
het leek een roek die kloek de lijkenpikker werd
wars van de pech om ook verlijkt uitgespreid te worden
stal de vogel de show van de grootst gebekten
die gewiekst de gekke egelbek uiteen trok
in een losse kop met een daar aangehecht darmstelsel
terwijl hij onverwijld de vleugels nam

een speldenkussen achterlatend
dat ik weer bijtelde op de platte faunalijst
die opgedist op de gevoelige plaat vastgelegd
nu aan de wand prijkt naast de foto
van een tweekoppig vogelbekdier
dat op de bumper kleefde waar achter
iemand zijn hoofd niet bij had dat nu door de voorruit stak.

Als de kippen erbij

Het krijskuiken speelt toetser
draagt haar kakelbonte vederpracht
tot ruiens toe met krasse taal
pikt harkend volop in haar
achteruit de laatste wormen uit de grond
van haar hart een net geharkte moestuin
waar bedden toegerust in winterkleed
door hen en haar zussen
nauwelijks in slaap te voeren zijn

uit het niets

weg verbant uit moeras waar zat geworden woorden
crisis slagschaduwen veroorzaakt op 't geplooid gelaat
stijf de wind vanvoren verrijkt niets ze in de weg staat
baant de zon zich 't hoogtepunt naar zuidelijke oorden

In en uit

De man die ruimte vangt
het ingesloten niets geeft
vorm aan lucht ertussen
een ontstaansgeschiedenis
van holle nis door lichamen
beschreven tot een huid
gegeven uit lijvelijk bezit
dat geklemd gevangen zit

Verdamme

De stilte stond op het bord
alles in zwartwit gezegd
werd verzwegen het herenleed

zet voor zet voorzet gepleegd
vakwerk voor de stenen
die vreemd genoeg bewegen

om enig verband te leggen
wat nooit vanzelf bewezen
staat mat of pad uit te lezen

met vreemd genoeg
steeds leger gegeten
bord wordt afgelezen

)hij speelt leuk gitaar
tot slot vandaar(

Door werkend water

Het diep verontdiept in trager water
steen voor steen wordt zichtbaar weerlegt
ooit gevoegd tot schamel woonstede
rust nu tot puin verheven
de armoede uit grijzend weten

de oude mannen gebukt onder de rede
gympen gestoken onder trainingspak
van het hart benomen vluchten
rennen in hun monsterlijk lijf
langszij voor 't stilstaand breken

kijk hier rust het gebroken verleden
in die zin begrepen staat de tijd stil
waart het herinneren nader
tot bepaalde waarde ooit
van de beleefde landarbeider
met eelterige beende hij
zijn onderkomen verlenend
kroost waar ik ook uit bestond

Hol land sneller achteruit.

Het lage land
de hoge zee
daar tussen
zwalkt
een duinenrij
mee op de golven
van het klimaat
o wat blij o wat blij
rustig deinen
duinen deinen
heen en weer
weer en heen
heinden heen
heinden terug
adem van heelal
blaast rust en rustig
weer en heen
een duinenrij
een deinenrij
helemaal alleen
maar morgen
slaat een schip
op hol en vliegt
er overheen
de duinenrij
de deinenbrei
met mij erbij
hansop het schp
een hol een vlucht
een optocht door
en door ik ga ervoor

Hoer zoekt trouw

met enige verdieping werd onze vrouw bevrijd
in haar rode mantelpak klaar gekomen met uitpakken
de koning te rijk in het maagdelijk dom houden

dit alles vandaag waar de lieve schrijver met oppomporgel
voorbij sint maarten met heel zijn hart op z'n boerenfluitjes
opnieuw gereformeerd verneukt en van de wijs verlicht
zijn deuntjes afrekent op bespeeld verleden

Er zijn wat vragen over gesteld, bijgesteld, opnieuw herstelt
in een wetenswaardig kader van de koude kermis thuis
of gewoon te scheterig voor oren besmeert met snot

ik zag een pasfoto van een moordenaar netjes gekapt
met als ik het goed lees canadees goed voor vele wezen
oogt iets te vriendelijk voor een afgebeulde dadiger
die de plank ooit mis slaat nu een spijker op de kop raakt

ik zie zandkastelen eroderen als hete gebakken lucht
zo goed als gesluierd ontwaarden in een alle oliestaten
vrije zones maar niet te westelijk bedoelde sexbelusten
wel voor stinkende geile kapitalen en andere vandalen

de scheurkalenders emanciperen gelijk het vrouwelijk geslacht
tot bedrukte velletjes losse kreten per dag voor de stoelgang
goed te lezen van hersengym tot hersendood gedicht of
op de toekomst toegesneden groenste links uitgehoekte agenda

nu nog even tot slot voor slachtoffer spelen die driemaal daags
voor haantje speelt in het verleren van het schrijvend klein ongemak
dat alleen aan de tuintafeltjes valt af te lezen op een oorkondetje na geveld
behang dat de geest der letteren op slag tot dag-boek ontzag

't zal de vis slecht bekomen

Die zalm is geen knip
voor de neus waard

zo vol groenlof de zee
uitgeprezen glad bealgd
spijsverteren op z'n leenbank

Specifiek toegevoegd vraag _ teken

Eventjes
op mijn gemak gezegd
wat nauwgezet bekeken
dat wil zeggen
voor een wijl
een kort moment
een ogenblik
een glimp van blijkgeven
meer wil ik eventjes niet
van zeggen zeg
dat is genoeg gezegd

het wel eventjes

voor dit moment

of welletjes
om het even

Vergist in mij

Wat te laat bekomen
toch wel onder druk
raakte zoetaan wrang
uit rozen gebotteld
tot fruitige drup
in de regen nat
beschonken dronken
van vervlogen vreemd
vogelend gedrag
waar uitpittend
spuwend ik vermag
valt te zeggen dit
was ik en dat was
m'n liederlijk gezag

Zie aan

Kijk straks bloeit het voorjaar weer
open van wonden door de koortslippen
verwoordde uren in de kou te staan

trekt aan de knoppen al te zeer
tot uitstekende lentetuilen
vol en snedig op de kerf

scheurt het zwart in geel
de aarde weer tot leven
alles groeit uit een schede

tot het ooggroen ontluikend wit
ik zit hierop te wachten
verwondert in gedachten

op deze schamele herfsttij
rose groot en loos verloren
dag te zeggen in het grijs

Zwarte spiegels

Bomen die hun wortels zijn vergeten
staken stram af bij de grijze hemel
boerenerven delen zwart in de contouren
eilanden van gedurig spiegelen elkander
tot hofvijvers van dit kleurloos land
niets breekt door de stilte van suf gedempt
gemoed dat eerder nog de watertoevoer regelde
staakt nu in schatplichtig kwetteren
van de koolmezen die verscholen in de laatste hoop
bestrijdt het ontoelaatbaar dicht gewas
verlevenden waar anders dood
gedrukt
de klamme adem van de grijze nevel heerst

Langs de weg

Waar je volwassen van wordt is autorijden. Snelwegen vormen daarmee een overlevenskans. Je leert je sneller ook afvragen of met achterwege laten niet he beter afgaat. Remlichten zijn bewezen stoptekens. Negeren leert de vangrail deuken met als kenteken de fatale afloop. In de tijd genomen ga je sneller, sterker nog versnellen: vanuit z'n één optrekken gasgeven schakelen hup 2 3 4. Met een beetje geluk vijf. 80 90 100 etc met gemak. Iedere wikkte streep 3 meter en zo hectometers verder een enorme klap. Jammer nu, dat je dat niet kunt navertellen hoe razend stil het in je eentje werd. Nooit op je strepen staan. Iedereen achterlatend stilstaan bij je oogstelende rijvaardigheid. Waar niets mee bewezen is. Geluk bij een ongelijk is dat je voor eeuwig fietsen bent. Missen in die zin van snelheidsduivel, ja misschien. Maar meer nog de twijfel over de noodzaak; vandaar.

Middendijk - bijvoegelijk vergezicht

Overspoelt door winderig weer
nogal dik aangezet gezwollen

wolken wijken trager op
het betraande oog

scherper door de venijnige
wit uitgebeten lichtverzadigde lucht
in dit weke blauw waarin zij bleek
uitgebeeld naar grijzertinten verlangt

spreidt een nieuwe kam
kroon doorluchtte velden
de kop aan de kim ontegen-
zeggelijk machtig weer op

steeds graziger verlangend
lager zon verlicht is rosé
haar gezicht einder starend
-

hoe verdicht de regen kil een kleed verweekt dat in mist het oog onttrekt aan grauwe kiekendieven die nauwgezet de scherpe kanten van het land afgrazen eerder loom ontstegen door aalscholvers die de tijd vertragen rond het gierend stuurwiel waaraan de koers opnieuw bepaald wat er verder oplicht in het verschiet ontstolen aan het doorakkerend versnellen van de grieven tegen brakend zwart tanende tijden ijlings verstreken dat straks mosgroen met kiemen

-

de winter inziet van graan
dat oogstramend gewin in de lente
laat vergeten hoe koude streken
van het winterleed met afweer
werd bestreden door lichtbeelden.

_________________-
toen de zon nog rees
tot een hoog flauwekulgehalte
aan gebrekkig heden. :-)
De camera dicht er dan ook iets geheel anders van:-)
2009/11/25 17:17:11.1
Compressed RAW (12-bit)
Image Size: Large (4288 x 2848)
Color
Lens: VR 18-200mm F/3.5-5.6 G
Focal Length: 42mm
Exposure Mode: Programmed Auto
Metering Mode: Center-Weighted
1/500 sec - F/11
Exposure Comp.: 0 EV
Sensitivity: ISO 500
Optimize Image:
White Balance: Cloudy
AF Mode: AF-C
Flash Sync Mode: Not Attached
Auto Flash Comp: 0 EV
Color Mode: Mode III (Adobe RGB)
Tone Comp.: Auto
Hue Adjustment: 0°
Saturation: Normal
Sharpening: Auto
Image Comment:
Long Exposure NR: Off
High ISO NR: On (High)

De stut

In rechte staken eeuwig groen
doorlopend zoeken hoe zand
bedekte termen in naalden
gezet mij belet de weg te kwijten
die ik uitschold voor zoek

nog jong gekapt belast tot dragend
krakend signaal in doorzakkende
schachten gaf sein rood omwille
van de kompels zo met de dood
voor ogen uit de voeten konden
komen dankzij deze spaartelgen
uit het verder groot en ledig woud


staan resten nu loom en lommerrijk
zelden nog door nut bewezen schoon
nu zuchtend kreunt onder hemelse gewelven
de kronen breekt in stormgeweld

waaruit ik me tracht te redden
verblind door neerslag en verstuiven
van wat ooit nog dreigde met vaste voet
te treden in de sporen van dit eeuwig vervlogen
geweld van de verstoven gronden
die uitgeput hier zijn vastgelegd

Op drift

Naar mate we steeds verder weg varen
raken wij het spoor bijster dat ontstaan
niet meer is dan voortschrijden over wateren
dat in het kielzog niets nalaat dan vergeten
hoe een behouden vaart iets laat weten
over thuiskomen in waar we uit voortkomen
zijn of veel eerder al zijn geweest

Het Oosterhuis

Hij bedenkt nooit wat wat niet al eerder is bedacht
ik kreeg hem in de schoot geworpen met volmondig ja
onbegrijpelijk veel woorden waar hij heil in zag
ik ook eventjes het licht en god waarnam
tot ook hij van zijn geloof af viel met mij alleen
hij bedacht nooit wat wat niet al eerder bedenkelijk was

het overspel, de langste tijd

De langste adem
een wereld om op te teren
steeds meer hoog bevlogen zijn
met mensenrecht gelijkvormigheid nastreven lijken als teveel
op elkaar de kanibalen met één
moedertaal die niemand verstaat anders dan ontwaken zonder het hiernamaals
om van de illusie te bekomen die is
vervlogen van de beminde onbekende
de stille vernoot om uit liefde
op gevoel geblinddoekt bij te dromen
twee werelden die in alle stilte bij elkaar komen

klinkhamer - gedicht

Omwille van het rinkelen
de oorbellen voor de schellen
van de ogen geen gezicht

een zwijgplicht van de tongriem
gesneden op de maat van de muziek
hier klinkt het door de nagels

op de kop gezeten tot het klopte
een gesmeed van jewelste hielp
een handje toen de naden

tot kieren gedicht weer
licht beviel als reepje
ontluikend vergezicht

was goed uit de achterzak gered

schoon schip met lege vellen
bladspiegels voor het oog
vooropgesteld een taalteken
onleesbaar op het eerste gezicht
een ononderbroken streep
dit alles op schrift gesteld

een kassabon voor het leven
keerzijde v'n totaaloverzicht
van alles wat aangeslagen is
wordt grif afgerekend met de pin
die goed gezet is afgelezen
dieper zit dan dat het schade
aangericht op m'n spijkerschrift

Aangericht

Soms bedenk ik me een hand
die aan zichzelf geslagen zoiets
als een elegante balpenmoord

zinnen die de ogen uitsteken
woorden die om zeep brengen
wat eens gewoon schoon

schotschrift heette

kokende beweringen die toevertrouwd
aan het schavot hardop lezend
op zoek naar de hoge heerlijkheid
het hart doorboren met een halszaak

Beleidend lid

Het water moet weg na al die regen
de akkers maagdelijk wit maar wel
gelegen diep doordrongen van't lot hoe afschot wordt verkregen in't verhang van afgestoken zachte zijden
waarlangs de schouwplicht werd verricht
met het oogmerk om wintergraan te oogsten

Aan het gas

Atmoterroristische procedures zijn een culturele aangelegenheid
die voortkomen uit gasextremisme

treden in een specifieke klimatologie
naar voren onder bedreiging van de menselijke eco2logie


Vrij naar Sloterdijk

Niet uitgeweken is niet ontwijken

Ze was er weg van, zeer geraakt.
Getekend voor het leven.
Ze trof het ook om zo open en bloot zichzelf prijs te geven. Ik heb haar daarop nog even binnenste buiten gekeerd.

Het trof ook mij, ging me aan het hart, hoe geweldig in een andere betekenis, uiteengereten mag heten. Geluk bij't ongeluk was de vluchtstrook een laatste uitwijkplaats om nog enigszins herkenbaar plaats te nemen uit deze levensloop.

Een zoektocht naar een winterslaap
zeer stekelig, een eeuwig onderkomen.
Die wielen maken indruk na afdruk van zovelen, die hun leven er voor geven. Ik zag het bloedend aan en heb het opgegeven.

verwerkworden

spijker ooit op de kop,

de geschiedenis
van zijn is
worden

het voorland van is
is zijn bevestigen

Handwortel beentje gelicht

Het allerbinnenste steeds
meer naar buiten toegekeerd
alles als gesneden koek ontleed
leert hoe de folklore klinkt
met denken aan het mijn
vertrouwde zelfbeeld veilig
te bezitten wordt steeds meer
een oude afgeleerde grammatica
tot op het bot ontleed
In de waarheidvindende
ziedende hersenpan

Verrekijker, kostbaar bezit

I
Ik heb me staan vergapen
aan te verre horizonten
goude linten rode draad

alles stond tentoon gesteld
geen vuil woord was te ontleden
of ging gespeld nat daarvan

zonder weerga was hier sprake
zondermeer niets onvertogen.
zon zinnig ronduit geschreven

de ondergang een rood geval
zoals de nacht valt bij de kimme
werd ten lange leste eerst gedicht

II
sombere wolk in vuur en vlam gezet
een uitgelezen moment te luister
de laatste stonde dag verlicht

werd geen vuil woord meer gerept
zo duister viel me zwaar ter aarde

aanhoudend zwijgen ook verplicht
gekoesterd zwart en onbegrepen

dichterbij zijn miskent talent
weerspiegelend dit zelf inziet

schijngestalte bij maan verlicht
gouden regen die in 't water viel

waarin ik vrolijk verder liep
fraai en stralend vergezicht

taal nergens meer naar

Alles taalt naar volzinnen,
alleen gedicht maakt het
er iets breekbaars van.
Zo worden woorden dunner dan water
en loopt het alle andere kanten uit.

De leegte spreekt mij tegen
maar voor de rest is het wel oké.
Er is dan ook niets mis
met in zeven sloten lopen,
je houdt er alleen

een nat pak aan over.Het regende die dag dat deze foto bevlekt het licht zag,
waaruit een nieuw hemellichaam ontstond.

Erger is het gezever in de regen,
dat meer gezeik geeft in de drup
dan de tegenvallende woordenschat.
Die verneukt het leven schenkt,
aan al die breekbare zinnen.
Om te beginnen uitend
in de mondvol,

afgebroken tanden.
Met hinder van maagdarmkanaal

spuitend uit divertikel
onophoudend meuren uit de bek. Verrek
wat krom gesteld: De pen als een vehikel,
slechts in staat tot spuien
van het woord voortvloeiend
uitrollend terstond de wereld rond tolt.

In ZW leven

Wortels worden de aarde
uitgeschreven bedrijven
in een universum
de liefde met woest uitgedoste
bladeren opverend uit grijs
schimmig licht

augurken doorbreken alle dimensies
in gedaanten van ruimteschepen
onthullen de anatomie
in handwortelbeentjes

een laatst geoogstte koolrabi staat
eerbiedig op zijn bladstelen
het einde van de tijd te preken

bananen spelen half ontbloot
erotiserende vruchtlichamen
sparrenappels liggen heerlijk
strijkbelicht opgerezen stijf
geslachtsdelen te spelen

vagelijk onthullen zich
de contouren van het vrouwelijk
achterlijf in begeerlijke peren
een ramp voltrok zich uit
het schedeldak omgeven verenpracht

er was een uitbeeld figuur dat
strompelend de plaat uitloopt
omringt met stralende lichtharpen

nauwkeurig werd alles bijgehouden
op de huid van de figuratieve kerfstok
er kroop een rood weeskind in
zwart wit naast loopkevers uit
het mos in maanlicht waarmee

een enorme knolselderij
zijn rommelige wortelvoet
dreigend als meteoriet
waarna tot slot van deze
doorbladerende vingers
uitgemeten werd in een duimstok
met afgepast een krullend meetlint


----------
Jirí Stach

Hij kijkt zo terloops-schierbeek

toch kort en krachtiger nog
die lettergrepen waarin hij
mij behield voor weglopen
uit zijn woorden verdubbelend
gelicht zie ik de tederheid
zitten in eenvoud gedicht

Praten alsof het gedrukt staat- vd Graft

dol gedraaid in zoveel zinnen
hoorde ik de uitspraak aan
woorden traag als water
dat geen uitweg kent
anders zijn dan slepend
geslepen las hij voort
oorlogsakkoorden
die verborgen leefden
leven in zijn stemming
kent hij ze door en door
in honderden geschreven
in duizenden te luister
in één enkel gedicht

Geen kledingstuk in bedekte termen....

....er valt ook bijna niets aan te doen

ze hebben dan ook niet veel om het lijf
om het je aan te trekken

te mager voor woorden
te dun in die zin

dat bijna uitgeschreven
maakt hongeren naar meer
iets wat je bijna niet dorst

uit te spreken

terwijl een kind
onder je handen
sterft

De deur versleuteld tot gedicht

Uit eindelijk ben je slechts
een bovenkamer die alleen
zichzelf toebehoort
zonder deur of ramen

sponningen die niets omsluiten
kozijnen gapend in de muren
beslecht tot luisterende oren
met name die

nimmer uit zichzelf
komen uitgesloten
opdat niets
op slot kan

Mistig

Een landschap bedolven onder vragen
raakt steeds meer het spoor bijster
ontkomt bijna niet meer aan de woorden
waaruit blijkt dat het wordt opgeheven

de einders verdwijnen in alle richtingen zoek
geen heil valt meer te behalen uit de ooghoek
die verborgen nog een restant ruigte bevatte
waarin links met rechts wordt ingehaald

met veel politieke dadendrang beschreven
hoe voor het algemeen belang de boel
moet worden opgeheven in de vaart
waar dit volk al achterhaalt geen weet

van heeft maar wel voor het vaderland
doodleuk vergrijzend verder voor de sier
uitgeleefd met wat vroeger waardevol bleek
blijkt nu vergeven in het ontwerpatelier

Sinds ze gevallen is

Kruist ze haar eigen wegen
afbladerend lot van kost
verdienen werkt ze
haar benen uit de kont

een armenbestaan zoveel
ze kan bemint door vege lijven
geen troost bieden kan
langer dan per omgaande
een telganger zijn ega kent
uit angst gemist te worden

een voor een maar vaker
nog een voor het kind dat thuis
uit haar schoot eet

zonder dat de man weet
dat zijn zaad verschoten
hij geld wegsmijt
voor nog een gezinsleven
waar hij het liefst
geen weet van heeft

Vrouwen van de wijs

Ze gaan een toontje lager zingen haar
krijgt een andere betekenis lichtgrijs
benadert een toekomstbeeld dat scheelt
zo bijgesteld hormonen tijd verdrijven

geen spijt maakt deel uit van de vruchtbaarheid
een paringsdrang van de vergankelijkheid

met spijt vertrekt rimpelloos de achteloosheid
van de jeugd een deugd die menig vrouw omgeeft
gekleed naar de tijdgeest vreest zij dat deze haar
weer ontkleed in een naakte waarheid

die spiegelend haar oog uitleest
zoals een man alleen maar weet

de ingereden eikel is een kop in het zand

Nee, ik blader altijd snel door, als er weer geschreven wordt
over de teloorgang van het woud.

De verwachtingen waren
de laatste jaren toch al
niet zo hoog gespannen
met redden wat er te redden
valt. De druppel op

de gloeiende plaat was wel
het spelen van financieel adoptieouder. Maar tevens
de ene die de emmer overliet
lopen van verdriet.

Hoe men ook ziet dat geldelijk
gewin gewoon de strijkstok heet
bij plan. Het schaadt mij niet
een mening te hebben voor de buis. Omdat het goedkoper is,
dan een petitie tekenen.
Waarvoor ik erop uit moet.Warmer wordt het toch ook met stilzitten, al mijn energie is ook eerder al gaan zitten in een actiefront.

Daarbij moest ik het zuur bekopen met hechtenis, toen bleek dat compromiloos smeeken de kosten voor de baat liet met gebruik van dope tegen alles wat fatsoenlijk was.

Ik mag van geluk spreken tegen iedereen, met zeker weten,
dat ik mijn tijd zal uitzitten,
of met wat ik heb gehad.

Van vreemde zin ontbloot

O, god open toch uw poorten
en zonder slag of stoot
weken haar dijen uiteen
gelijk massieve hemelpoorten
gedreven en ontbood haar
schoot mijn ogenschijnlijk
prille nood te ledigen
hetgeen Zij bood was puur
genot gedreven zang door
het onderkomen van de dood
een kruisboog kil en groot
waar in het steen gehouwen
de aanblik lag besloten
hoe goed genageld ook
een zoon als enige geborene
voor eeuwig verankerd aanzien
genoot hoog boven het koor
verheven beuken van het glas
in lood gebroken geel en rood
tot purper toegelaten regenboog
van iedere schoonheid ontnomen
naakt betoog van moederszoon

Heilsoldaat

Zijn leven lief dat was hij niet zoals je ziet
zijn alle geslachten aan de orde van de dag
een schemerzone in de schermutseling verdriet
aanstonds wat afzijdig van het hard gelag
dat de cultuurgek nu eenmaal schenkt
krenkt iedere haar die daaraan denkt

Te vuur en zwaard met wat bezwaard godswoord,
loopt de legerleiding te hoop op het heilig kwaad.

Waar Nederland steeds meer gedicht bebouwd,
water aan de lippen staat met wat verstoord.

Niets meer met ontgroenen vandoen, alles nalaat,
met de licht ontwapende soldaat die zichzelf verstout.

Uitgezonden kinderen zijn, uit het vergrijsde avondland
zitten achteraf gebakken, peren met gekneusd verstand.

Uitgezwaaid, weer overgelaten aan hun eigen lot
kindloos, maar overvol, het land hebben aan de zot

die thuis veilig uit handen geeft. Maar geen schedeldak
de boom het onderkomen biedt, een strop - de tak.



________________
*uitgezonden (omwille van het geloof)
- van deze homeopaat is geneeskrachtige werking niet bewezen :-)

Fatima Jacaline manadarijnen

O mierzoet netje mandarijnen
geurend oranje zachtrode lijnen
binden in alle kleuren samen

de kinderklanken die ik hoorde
ondervonden schoon verstoorde
verstilt bezongen vele namen

in heldere toonsoort avondlicht
van een lieftallig kindgezicht
'n godswonder onbevangen ondervond

de deurmat bekledende kindervoet
popelend in lantaarnvrolijk gemoed
mazen brekend die de vrucht bond

Goh amper bericht

GOed inGedikt in Het vel
mag ik zeggen wat ik wil
kind zijn is mijn levenslied
maar wat een strop
een kogel in mijn kop

zo goed vertaald
werd mij dat oortje aangenaaid
wat opgelegd was als familielid

zo dubbelop dat opstandig lied
waar ieder toontje opgewekt
een beeld naliet dat lopend
wat bewogen een traan naliet
hoe welbespraakt de dood

te vuur en zwaard besproken werd
alles bestreden wat dwars zat

hij vlammend wars en geestesziek
de manie in de bol op hol geslagen
alles op een hoop op de loop ging
met zijn oordeel op de zelfkritiek

wat hebben we gemist nu blootgelegd
het woord met daad en drang beslecht
de schaduw zwicht door hem belicht
nu zachter inkt het van zwartwit wint

DICHTERS

_________________________________

Zij die hart horend
of het stom verstonden

Mensen die het riet lazen
of het juist niet konden
maar wel weer neerbuigend
meezongen met andersgebekten

vals zongen zoals op de snede
die opgelopen tijdens oogsten
de zachte hand verwondde
met onomwonden knakken
van de bloeiende halmen

pluimen schenkend aan degene
die uitstekend uitgelezen waren
of toch liever de brand erin
omdat vuur aan de schenen
nu eenmaal aarde verschroeide

op het stoppelveld lopend nog
geloofden dat pijn de barre voet
gaande weg genezing schonk
voor wie verwond of juist
verwonderd het woord verslonden

maar toch
tot lentekinderen verheven
frisgroen met licht spelend
het rankend loof aankonden
zien en horen hoe voorjaren
uit verschroeide aarde groeide
verwondering puttend uit het diep
dat spiegelend nieuw leven schiep

jaar najaar weer
uitgebaggerd raakten
tot de blanke wortel
voeding zoekend

de taal van aarde
in hun schede vonden

_________________________________

notenbalken

______________________

Gelijk de noten op het schrift
bungelen mijn bedachte knijpers
als één gedicht voorwerp te wezen
hun zijn in tijd geheeld gebroken
onvolledig in vervluchtend leven
soms parelt een druppel eventjes
om aan te geven hoe geluk verluchtigd
wijl dat een glimpje licht omspeelt

De schoonheid open - baren

De drukkunst lag nog voor de hand
met van de perse gaan van kennis
dat alles nog uit één stuk was
lag in de rede van de vele regels
opgebaard kwam in blankaart gebracht
het leven samenhangend voor mens en dier
met planten van zijn gedachten op papier
is hij bedolven in de Westerkerk
vereeuwigd tot heruitgegeven delen

En het woord zwoegt voort

Gebonden staan de korenschoven
aan een gedicht de nieuwe oogst
zaailingen dit jaar zijn dun gezaaid

de aren mager uit de halm gespeld
dorsen maakte het schamel deel

geen goed woord bleef voor het brood
gestoten uit de mond de kraamde

dit is ongehoord zo schraal de troost
bij het pletten al bleek meel meer

schamel dan de droogte nog het stof
opwaaiend meer neersloeg dan toonde

nummers zeven tot getallen

De wachtkamer is wat tochtig
eens kraamkliniek nu voor vertrek
gereed en in gericht voor opvliegers

het zuiden trekt of oosterwind
laat zien dan overwinteraars
altijd opnieuw beginnen te zingen

waar de grond hun bodem biedt
tot voedsel uit de aarde

of uit stervensnood geboren
een troosteloos doodse aanblik
van de verrekijker
die geen horizon meer inziet.

Het kon niet (uitblijven)

Naar menselijke maatstaf ben ik gedicht
een overspeelde hand maar, geen gezicht
de mondvol woorden waar ik geen gat in zie
tweemaal O, staat volmondig in het midden
van zinnen die de deugd graag voorbidden
dat leven nu eenmaal is maar dan wel met wie?

ik verkies een leven op de snijtafel na de dood
opdat met het ontleden van mijn leden uitvergroot
het de wereld toont dat mijn vlees en bloed
falend deel- en breekbaar was groot als goed

Leenwoordje

De mondjesmaat.
-------------

Scheepgaans uit de haven
vangt het kabbelen aan
de lucht bedenkelijk trekt

om voor de wind te gaan
zijn mondjesmaten nodig

hun lot bezegeld in een zeegat
waar geen ontkomen aan is
met een venter die het heen
en weer bevaren niet verleerd

scheepsladingen te gelijkertijd
aan lager wal weer lost

met vele handen licht werkt
maakt zo helder dat de nacht
ervan in tweeën breekt

één voor slapers
de andere als dijklichaam
vol klinkers de vuurtoren veelt
waar de handelsgeest gedicht
goed uitgerust voor anker gaat

boven alles uit de lichtboei
speelt tijdens wantij om te dollen
nabij de dukdalven met veilig
schrijfgerei om mee te roeien:

waar voor pampus ligt het IJ
dat een woestijnschip onderkomen biedt?

Toen

Toen was heel gewoon
toen sprak iedereen toen klonk
als een taalgebrek een
achterstandwijk van toen
iedereen er nog mee begon
een openingswoord verhalend
van toen het er nog toe deed
van stopwoordje tot openingswoord
toen er nog aandacht aan werd besteed
een verloren zaak voor zover toen
daar is van alles mee van doen

Retorisch

Zou je kunnen houden

van iemand

die telkens opnieuw
een wiel uitvindt

of

die nooit verder
dan een spiegel
zichzelf hervindt

zou je kunnen houden

met wat je hebt
met het verliezen

of

uit het oog verloren
zichzelf herwint
in acht genomen dat

je zou kunnen houden
met wat je hebt
over gehouden

stREss

Je moet gewoon enigszins
uitgekookt raken
om in te zien
dat de schietwilg,
hoewel gebroken,
nooit afgezaagd is.

Je moet gewoon niets
Zelfs niet
Van de kook raken
Om dat in tezien.

Sieg heilbot <-vangen->

De bodem van de zee
verliest haar leven
opgediept en uitgeput
rust het op brekend
maagzuur van de eter

de veelweter en de universele
uitvreter scheppen genoegen
in het leeg eten omwille
van het alfa dier en
het derde omega zuurrijk

(dat in hun gal z'n weg weer vindt
om doodgelukkig verder te leven
een moederkoekje van eigen degen
waarin de aarde begraven ligt

hervindt de mens zijn oorsprong
weer in een verloren strijd

het bodemleven zo fijn gehakt
van smaak met de boomkor raakt
de tong botweg uitgesproken
uitgevist tot heilbot gezegend)

Verwaaid

I

aan weerszijde van de Breede
een plaats waar eeuwen werden geleden
met twee maten veiligheden gemeten
net een meter boven maaiveld lag

daar rust gehavend zonder sluizen
een oud dijklichaam in huizen
moeder aarde uit pure watersnood
waar god mag weten wie over uitzag

hoe toorn tot zilt verstilde bodem
na een storm luwte bood in de schoot
van kreken waar huis met haard
in alles wegvloeide tot schroot.

II

Oud zeer staat scheef
in de abelen beschreven
uitgebeten ogen in de bast
weerbarstig strak in het gelid

met blosjes op de konen
opdat je met opwinden
over alles wat je tegenzit
zelfs de regen in je gezicht
terugslaat op het buigen

langs de kitsch kastelen
boerengerief als woonstee
van ooit hoog verheven
welgesteld nu rot uitbeeldt
in ramen die uitkijken
naar zichzelf

Gehoornd

Een zeldzaamheid, zo koppig
is mijn hoofd uitstekend
uitgedost met stekeligheden.
Waarvan een voorbij fietsend kind
zich afvroeg;
waarom deze koe, ik dus,in de weide
zo een raar stel harde punten droeg.
Ach, zij mama wijselijk wat achterop geraakt,
ze zijn ze vergeten af te zetten.
Waarschijnlijk zitten zij bij
de verkeerde bank.

Voordeel op leven

Abonneer nu op leven
met korting op
het komend jaar
neem de tijd even
om vijftig procent
op te strijken
van dit lidmaatschap
zelfs met krappe beurs
een koopje om het leven
op de deurmat te krijgen

wat u anders moet ontberen
om zonder leven door
het leven te gaan doorleven
is bijna ondraaglijk leed

geen dag gaat nog vanzelf
over leven laat staan overleven
alles zit vast op niets
meer weten dan op losse

schroeven blijven staan
met vastzitten in vandaag
dat morgen ook vanzelf
kosteloos over leven gaat

Toen zij zich verbaasde

Een mantelpakje mode werd
gelijktijdig met het dragen
okselhaar verdween en zo-
veel geschoren landingsbanen

alles leek in de haast
achterwege vrouwenwerk
een peulenschil na achten
net als de afwas die kon wachten

zelfs de broekrok die ruim paste
werd in het gareel gezet
een krijtjesstreep met meer
kinderen waar men oppaste

liet zij de stoepen ongemoeid
waar met hinkelen werd gescoord
tekenen aan de wand bestond nog niet
anders dan reclame maken
voor de huisvrouw die uit werken was

langzaam kwam ook de stress
in keurslijven keurig afgemeten
zo bezeten was zij nooit tevoren
laat staan nog even zitten kon

om tijd te nemen voor wie dan ook
die zij nu wel bezitten ging daarboven
waar vreemd door het glazen plafond
alles iedereen toonde die zij ontsteeg

nieuwe tijden dringen aan

De somslim maakt zich op en dik en blaast zich op
de jodiumdoekjes voor verwonden graven slechts graven en delven het onderspit
het hondsvot maakt een kardinale fout dat op drijfzand is gebouwd
alles aan de zevenmijls laars gelapte godsgebod voor wie't nog geloofd

de mannetjesputters zijn afgezeken uitgeblust geïmplodeerd
de rokkostuumpjes benen mooi voort hebben exploteren goed aangeleerd
de pater en de mater zijn in hun rollen omgekeerd

het kapitaal dat dondert blunderend keer op keer zijn torentjes uit
de wellustige volksmenner van het arbeidsfront buit rijkelijk de wereld uit

legers putten hoop uit kindsoldaatjes raken spelend uitgeleefd bij uitgeputte brandstofpompen

het schreeuwend tekort aan rijkdommen maakt langzaamaan de armoedzaaiers kapot uitstervend op hun ooit zo welvarend vlot

Kinderen van één vader

Ze hebben zichzelf daar
maar wat aangedaan
omdat ze zijn vergeten

mee te tellen niet één
voor één of van de hand
naderhand gegaan

spelenderwijs een hongerdood
te sterven
voor je goed en wel bent

geholpen met af te leren
wanneer je mee telt

rekenles te krijgen
waarmee je wel-
gesteld (of kon zijn
met wie jij) bent

De dichter bij de dood (verjaard)

Achter al die houten vensters
schuilt een blinde muur
waar het antiek huist
deuren voor je sluiten
met een slot dat er vanzelf
invalt en zo alleen nog op
zichzelf past
steeds dichter bij het zwijgen
dat nergens meer toe doet

teveel aan regels nog gebonden
dit huis onthutst door gebrek
aan antwoorden op de eeuwig
gestelde vraag raakt overwoekert
door oude gedachten van voorbije aard

ik heb getracht het uit te leggen
steen voor steen en voeg voor voeg
staand tot het tot doorzakken
vervloekt de spanten toont
waar het bezwijkt aan lasten
dragen

Onbegrijpelijk

Ik begrijp dat dichten niet
waarin telkens de liefde zingt
met ongrijpbaar beeld in taal

gevangen zin van lust en min
dij en borst en alles er tussen in
terwijl een oog geen oog heeft

voor wat het ziet maar wil
met handen kijken zonder
te verstaan wie woorden spreekt
laatstaan een ander ze beschrijft

week alleen

ik week alleen
zeg dag na dag
in maandverband
tot jaarringen verpakt
voor eeuwig vastgelegd

Zijn dood zijn

Zijn dood kwam onverwacht
in hoge vaart aangesneld
in z'n fourwheeldrive

een kerel met een stoppelbaard
niet opgewassen tegen dit gevaar sneed hem de pas maar ook pardoes
het leven als passant af

een gast die eventjes daarvoor het bordeel
verliet maar zoals je ziet zie je dat niet
't grietje, een mokkel, in zijn ogen
van een jaar of tiener had ook
z'n dochter kunnen zijn
al smaakte hem dat niet
dus maakte van hem geen slachtoffer

daarvoor was de aangeschoten pooier
die z'n klanten beroofde van een fatsoenlijk leven
of de autodief die om het even overreden of de sleutel afgegeven
aan de geschonden reputatie
van het bijna lijk aan de lijkschouwer
kon overgeven die besloot dat
zo uit de gulp gekropen
het te lullig was om deze schandknaap
buitenboord te zien bungelen
aan een zijde draad
dat de dood nu eenmaal
scheidt van een hoerloper terwijl het meisje grienend voor haar leven
dat ze verder leidt voor het verzetje
van mannen van het ware leven
die netjes gekleed hun onkostenvergoeding declareren
of per ongeluk door eigen vervoer
overreden geschaadt het met de dood bekopen wat een strop is voor het bedrijf

Broeder

Het huis van waaruit wij
zo nagelvast zijn opgebouwd
is ellenlang al in het verleden
blijven steken geen haard is daar
nog brandend bij gebleven onze muurvaste ankers zijn te vuur
en zwaard bestreden we zijn te hoop gelopen in menig gram en toornig uitgevreten fundering rust nog teloor het rottend deel vol zekerheden dat ons niet draagt

maar uitgerekend elders dieper
de bodem insloeg met meters
heipalen die ons steeds verder uit éénander dreven

onbereikbaar maar vol zekerheden zijn nieuwe muren opgetrokken

waar geen klinker voor is gezet
dan ijskoud bewapend betonijzeren
grepen op een sleur van eeuwig
ongeschonden trots die zich nooit
laat breken laat staan meelevend blijkt

Weerklank

Als je in de put zit
help roept
komt er altijd hulp
waar je om verlegen zit
een stem door jezelf
gehoord om te beluisteren

Afdrachten

ik ging alleen naar Drachten
om mijn krukken af te geven
bij aankomst bedacht ik mij
Drachten is te dodelijk gewoon
opgegeven en uitgeschreven

O, vreselijk oord om te versterven
waar is uw ziel toch opgeborgen
nu ik aan de Oosterstraat versterf
dit oord voor altijd de Drait kwijt
in het afgegraven hart

ellendige zaak uit duizenden
in duigen ook uw Friese taal
zo onbedorven ooit vergeven
God mag weten tot wat verbouwd

op de vlucht geslagen raak ik gelukkig
bij u nooit en nimmer het spoor bijster
door uw aangeslagen land vlucht ik
langs het klavertje vier snelweg

langs de Azeven naar het hoge land en
ben bij de witte molen aangeslagen
weer mistig tot mezelf gekomen in
een overloopgebied van Groningen

Dirk zit er warmpjes bij

Een brandje blussen
is een koud kunstje

met een mondvol
goude knarsentanden
valt een hoop geld
klaar om te verdienen

berooi de kakelbonte kippen
kaal plukken zal niet lukken

zelfs het balletje
wil niet raar rollen
voor de oplichtende man

die briljant banen schept
met bakken geld te kloppen
uit de arme drommels beurs

voorbeeldig boegbeeld
als klaploper of doodloper
waar geen koper meer op past

Rook is vuur

Ik sla een boek op
waar rook uitkomt
oude rook onzichtbaar ook
ik rook niet maar rook
toch die geur
een smeulend verhaal
kleurloos ook zwart wit
en brand mijn vingers
daar maar niet aan

Verval van bladeren

Aarden is een kunst die elkeen
ongeacht de herkomst verstaat
beheersbaar onderdeel van leven

in alle kleuren prachtig vanaf de
hoogste kroon de afgewaaide tak
alles verstaat het vergaan
eenvoudig ingeboren leven

de prakticerend dichter

Neemt zijn literaturen
zeer serieus in het bestuderen
sudderende regels technieken in behaagzucht pralen om de eer geen sier meer mee te behalen aan het stichtelijk woord dat uit de voorschriften valt te behalen te strikt genomen op het noteren van de exactheid op de maat gesneden regels terwijl de schoonheid van het onderliggend geurend bloemblaadje is vergeten kleuren levend van leven of stervend in het weten waar het vergaat.

de 10den

De tiende maand zit in een stroomversnelling
hoge bomen doen opstandig weer aan bladval
ondanks dat iedereen er tegen stemden
met nu al of toch te vroeg velden
men te snel een oordeel

er is van alles aan de hand
zienderogen zie ik de zon wegzakken
schaduwen maken van de mug een olifant
er blijven meer depressies hangen
buiïgheid van ongekende neerslachtigheid

niets blijft zoals het was
trekt strijdend ten onder
of neemt de wieken
wie blijft telt af komt licht tekort
om bij te schijnen laat staan te zien
hoe stralend het met terugblikken
was op wat vastgelegd een zomer scheen

een spoor van verbijstering nalatend
trok de zwerm de aandacht die uitgewaaierd
bleek bij het nader beschouwen een weersprofeet
die met zichzelf spelend op een mistbank zat
in rijp beraad met de nachtvorst sprak

hoe of hij in dit klimaat kon breken
met de nablijvers die op hun gemak
nog mensdom bleven.

_____________________________
het zijn de getijden die werken als van oudsher
zonder het besef dat afdracht nu eenmaal mag
mits men er maar bewust mee omgaat
door tienden te schenken aan ieder verval
dat natuurlijk hoort ons leven

Aan haar volle klanken te verstaan

Alles slaapt nog als de Aa ontwaakt
dat gaat geenszins met kabaal gepaard
je ziet het trager stromen gaan

weet hier is een punt bereikt
zich met de volgende letter
beschrijft
dat past niet bij het rijmen

tot dat je opzoek gaat
naar de bron van haar ontstaan
dan komt gepaard met uiterwaarden
aan haar ware aard tot leven

ja waart er oeverloos wat rond
in de sprengen aan de kop een bovenloop
die nauwelijks is te herkennen noch verdiept tot oorsprong
het welluidend water klinkend weerspiegelt

Tinten

De luchten grijsden me aan
vogelvluchten stroomloos
door de staande Aa van bovenaf
beluisterend straf geen toon
tintte alles zwart

tot doorwekend blauw in stammen
stram in het gelid ooit in aarden
wallen geplant tot eeuwig hechtend verband

benendik de wortels
hun gemak in het gerief
tot het aanschouwen verdicht
een woud van duistere gedachten
achterlatend in de nacht ontwaakt
uit een verstillende slaap
het grazend beest kreupelend
enigszins verstijft uit het hout
dit licht bewegend schaduwdier

wat nader beschouwend weer
deinzend op de schreden terug week
mijn achterlatend verstommend
tot me aankeek vanuit de beek
die lomer dan stroop haar werk deed
ik schikte mij geschokt tot evenbeeld

nu 't bleek al uit het landschap
dreef met groenend waken
het ochtendgloren alles meevoer
tot bladstillend morgenlichtrose
naar het scheen zo hoog verheven
nevel

Geen koninginnenkruid tegen op gewassen

Daar zit zij in pracht en praal
opgesloten in een oud verhaal
tegendraads spint zij halve garen
met kotters van eigen soort te sparen
voor een geweldig verjarend samenzijn
is ze van leer getrokken niet te klein
in het kleine verzetjes plegen waande
zij zich in de ovaties staande
houdend van volsverlakkerij
in dunne vernislaagjes klei
glad glimlachende bekkentrekkenrij
waar gek genoeg geen gouden koets of zijden sprei
haar weldaad schenkt in het ontduiken
van een zeker paradijs bij 't ontluiken
van zoveel pril geluk in kapitale fouten
die haar droombaantje deed verstouten.

Krieken en kraaien

Bij het krieken en kraaien
uit de nacht vandaan
vliegen ze af en aan

vanzelfsprekend nietszeggend
veel holle ogen in de wei opgeleukt
door veelkleurigen en streepjes-
pakken alleen met zichzelf bazig
bezig zijn uit mist gewiekst mept
een blauwe reiger zijn grotere
zilveren evenbeeld uit de sloten
op slot gedaan in biezenranden
opgebouwd onttrekt de witte molen
de aandacht uit het landschap

waar langzamerhand de vergrijsden
zich ontgroenen in dit najaarsbeeld.

Ontwaarden in html

als of je in een hemellichaam zit opgesloten, zo leest html waarin anders ongezien mijn tekst zich bevindt. Zo opgesloten is leven omgeven door een zachte deken leestekens van god mag weten wat voor code voorzien. De voorziener is alom aanwezig
. Zie mijn vers, het is mijn bloedeigen fantasie geabsorbeerd in deze omgeving:

Ontwaarden

div style="text-align: center; font-family:
Geneva,Arial,Helvetica,sans-

serif;">
Ik



Ben de lettergeest

die duivelsveel
verzen leest.

Het veelkoppig beest
dat halsstarrig veel weet.


Maar telkens weer vergeet

hoe een graad heet
op de schaal
van de intellectueel
die daarvan
alleen maar fruit eet



dat bedorven vruchtvlees

van wie leest hoe de ruggengraat
verweekt tot slechts een sponsdier



slap van leden zijn leven als inktvis
verder slijt

in zijn vocht
van menig uitgelekte
pennenvrucht

te rot nog om te beklijven

op papier zijn koppen verloor

met veelpotig in te grijpen



door met zuigen zichzelf houvast
te geven
met vissen naar de leerschool

van overlevenden glasalen


die naar bewierrookte paling streven


uitmondend in de lekkerbekkende landrotten


die op hun beurt weer
niets
van uitsterven weten

globaal gesproken


bij enige graden warmer wonen.

waarbij zogezegd ook

ik

behoor.

Opgelicht

een uitstekend handgebaar
als kunstwerkje tentoon gesteld
wenkt met andere woorden

zonder taal ook nog te verstaan
weent ook zonder enige traan
loopt ook zonder vooruit te gaan
maakt veel leven zonder kabaal

er huist een bladstille leegte
schuil in een spreeuwenzwerm
kom maar los in uitschreeuwen
er is een lichaam uitgebroken
bewaarheid tot een individu
nog wat schuw maar komt
tot uitdrukking zilverglad

omrand opgebouwd uit lichtkegels
zon wat schep jij toch veel ruimte
waar licht zo goed in tot uitdrukking
kan komen zonder dat ik dat zelf zie

Ze hebben de naam

Een huis vol zekerheden vreest
niets van waaruit niets ontbreekt

is alles omlijst in zeker weten geeft hoop op wat zich ooit wreekt

dat per kerend tij't lot beschikt zekerwetend waar't hun pad doorkruist
schuilt ook de angst wat in het hart heerst

-
Zeeuwse wateren

omdat het lekker kwelt

Liefde

Omdat je wel weet
dat het altijd wel ergens overgaat
schrijf je het gewoonweg op papier

Potlood, liefste, geeft het meeste
weer niet te zwartwit alstjeblieft
in bijna onleesbaar handschrift

uitgedrukt omdat het zo lekker wegschrijft heb ik,
getikt,
het ook nog even hier
te kijk gezet.

Ja bedrukt is het zo toch
iets te mooi voor mij
een leesbaar afgerond gedicht
-
Ach, is het niet goed geleestekent?
Weet dan dat ik het altijd verteken.

Op een onzeker afgesproken punt

Meisje wachtend op een onzeker moment
of de getrouwde man die op hetzelfde tijdstip
naar een verboden liefde grijpt
een trein beschrijft langsrijdend het sfeerbeeld
kiss and ride zo vluchtig is de tijd
ze glijdt naast hem haar gevechtjasje uit
hij ziet veeleer verloren gaan verbijt
komt spijtig uit zijn weldoordachte lijnenspel
van het goed gestreken maatkostuum
zo blijft onkreukbaar maar postuum
zijn zelfbeeld rustend op de achterbank
onderwijl glijdt zij met middelen van bestaan
genaken is nu eenmaal een handgebaar
dat zijdelings een spoor van liefde nalaat
op dit vergeven laatste uur ontsnapt zij
een verloren kus een duur vehikel
plaatstaal is de basis voor een flinterdunne laklaag
die licht bekrast haar jeugd verstaat
het modern concept van opengewerkte staionshallen
klinken hol maar geven ruimte aan haar vlucht
terug naar die stad waar nog een ander leven wacht
gehaast de slaap ontsnapt gejaagd erin terug gegaan

Ooit was toen verleden tijd

Toen het verleden op een stille zaterdag terloops je leven binnen is geslopen
stond je wel verbaasd te kijken naar de tijd die daarvoor was verstreken

nooit geweten dat die tijd aan mensen kon verkleven tot een oude huid
verkreukt geweten vergeeld gelaat een gelatinelaagje op het zilver

van de geweken haargrens tot een tastbare handdruk en drieledige wangzoen
pijnlijk schroeiende lippen bestorven op een vage glimlach gebukt gaand

onder vlagen aan smeulend vuur dat even oplaaide toen ze brandhout erop gooide
even later doofde bij toeval of door een vlammenzee en woud van vonkenregen

door ademnood de laatste reddingspoging tot een smeulende rest hete lucht
die haar weg vocht door de trek naar boven waar god mag weten te wachten stond.

Ai mi Ay mi hoed u voor een tsunami

Er is een boekwerk waarin staat hoe de wereld misschien vergaat
door een zieke duizendkoppige draak of een of andere andere aap
die buitenzinnig en uit wraak 't gepiemel van 'n jonge knaap
aanzag voor urbaan gesodemieter en besloot vleselijk normaalliter
hier is sprake van een zondeval

de strafmaat is één grote knal die allen tot een hiernamaals toelaat
zoals gezegd het ook beschreven staat men vergaat zo rapper
met man en muis en rest ons gode zij geprezen nog slechts één huis

waar torenhoog verwarrend in vele talen zoals de brutaal, wartaal,
mentaal vitaal wordt gesproken hoe banaal toch godsfalen
ons naliet in't bordeel om ontucht te bedrijven met moedertje aarde en
vadertje tijd zo heus incestueus ons onzedig in kon lijven bij't
heilsodatenleger dat zijn evenbeeld bestrijdt

Van meisjes die zichzelf besnijden

zo gelukkig niet nader ingekleurd
zwartwit waaruit details ontbreken
zie je geen lief of leed als teken
dat hun leven nog naar bloemen geurt

met al dit goed en kwaad in lijden
is nooit geweten hoe pril en teer
van lijf en leden valt te vermijden
zij wild snijdend alleen zichzelf bezeerd
maar ongewild ook de ooggetuige is
die meelijdt in deze besnijdenis

Menswaardige omstandigheden vrij vertaald

Je gaat er plat gezegd aan voorbij
zo uitgedrukt weergegeven
loopt het wel los met velen

alles vastgelegd in het even
nu blijkt in een klap eeuwig
gapende wonden
die nooit meer genezen

mensen kinderen
bejaarden in alle talen
allemaal op een zeer gevoelige

soms bewogen plaat bevroren
van emoties met in het ooglopen
wel los zo soms en zo verloren

een meisje door zichzelf verwondt
de soldaat verwondert door het doden
iemand die wat voor het overleven zoekt
een ander in de goot straal
bezopen pijnlijk gezicht

in een bloedspoor van indrukken
nalaten van langs lopend mededogen
die daarvoor betalen moet
kan dit niet langer meer
aanschouwen

ze zit

Daar maar zo vreselijk vierkant te kijken een ballenbuik met messcherpe benen daaronder uit in vervlogen ballonen deelde ze haar ogenblikken in het verschiet van mannen uit vergeten wie haar eerder deze levensvreugde schonk terwijl ze zeer ballorig nog niets wist wat overdraagbaar spelen leek.

Mijn dood is op krediet

Is nooit het ingeloste
met schuld omgeven leven
dat nauwer aansluit op mijn huid
gezeten in gestolde taal
bevroren dan pas ontdooid
zo vreselijk doodgeboren
van vlees en bloed ontdaan
ongrijpbaar wordt begrepen
in water opnieuw herschreven
zich uitdovend lezen laat

Het is mooi weer

Het tuinfeest kan beginnen.
Na het zingen de kerk weer uit.
Beleerd van al die dingen waarmee
een zondag weer in 't water valt. De motormaaiers van stal gehaald om met godszegen het gazon ter hand te nemen.
Alles moet beheersbaar kort en klein in het paradijsje zijn. Geluid tenover nu ook het witte stalpaard een uurtje stationair mag draaien. De buurt moet weet hebben van het campergerief. Een airco die moet warmdraaien.
Al was het maar om de zondagsrust te doorbreken. In het verschiet een tourtochtje Drenthse heidenschapen en het familiegraf.

Geen gamma wetenschapper houdt staande dat de flinterdunne spaanders
van diep geimpregneerde waarden
het zicht ontnemen of het gehoor tenietdoen
van alle normen en waarden die in onze lieve heersnaam worden beleden.

Het huichelt maar door

Dat god is dood een theorie is lijdt geen twijfel
voor de nagel aan het kruis bejubelt
onder zoveel lof uiten komt de bittere smaak
van zoveel gebleekte bladeren af te lezen
goed tot uitdrukking in samenzang op het hoge noodschrift

in balken weergegeven splinterschrift
onderwijl gebeden opgelezen over het doden
sterven horden gelovigen een hongerdood
van hen die niet alleen van het gebroken brood
en rijk beschonken geestrijk bloed dat gistend
in de aderen het gemoed laat stollen
met de verlossing van het boze in zijn ogen
dat bij ons inwoont wekelijks heilig mishebbend
de ogen sluiten wie wat aanricht of gesticht
rondom moedergods de handen wast in onschuld
bezoedelt door een gekleurde licht inval
van in glas en lood te zeer gevatte predikers

De haveloze duif

Het onmiskenbare dwaalt
zielentogend door de longen
van de stad berooid
van enige oorzaak gedoofd
tot vreemde vogel een smakeloze zaak

doet zich gewag van dit mismaak
en plukt de veren van rusteloos
bestaan

vervlucht warmbloedig maar
met geloof dat de hoofdtooi
met enig misbaar de scepter
zwaait

Ritorno al corpo

De man van de goede doelen
heeft een headset op z'n kop
hij luistert dan ook nauwgezet
naar zijn eigen beweegredenen

al fietsend door het tijd-
ruimtegewricht neemt hij terloops
op en neer een trapje naar snelweg mee
zijn lijf en leden daar draait het om geeft om

zijn hart is ook gestopt met kankeren
op zijn longen heeft ook niets meer op
z'n lever betaalt zijn tol aan goede doelen

een goede oudendag voorziening in de voorzieningensfeer
klopt als een collectebus vrijgeefs schenkt hij neemt hij
er een loopje mee om her en der ook een orgaan te schenken
aan het goede doel ja daar draait het leven om

in zijn graf als hij tot slot het leven liet geschonken
aan het leger van verkeersdoden waar hij niet graag
op toeziet hoe een ongeval een omgedekte schadepost bleek

Gezwicht

Tever gegrepen hoog het streven
Al die mensen met hun uitbeelden
Van een grijs en ver verleden
Hun leven daarvoor gegeven
Om in harder steen verheven
Te blijven steken in één leefregel

Het aller binnenste buiten

Omgekeerd is altijd beter leven
een tijdje terug verzinnen
of beter tegen weten zijn
zo is nooit genoeg gepaard
met het meeste nog altijd minder
dan de helft van zeker weten
ik ga er dus achterste
voren maar op vooruit
met verlies lijden
ga je er immers
ook nooit op voor uit
wie is er dan nog over
om ergens op tegen te zitten

Hoofd op hol

Beentje lichtend viel het nog mee
om wat nader beschouwt te bezien
hoe uit de hoge hoed de toverfee
zichzelf verdroot met enig gegrien.
--
terwijl in het kort geding haar levensliedje
gloort met de molshoop van dit fraaie grietje
nauwsluitend gelijk de holle frase klinkt
tot ondoorgrondelijk verdriet erin verdrinkt

ze in de lust ieder leven liet in diep gedolven
gemoed dat eeuwig in het geweten wroegt
hoe zwaar ademend haar boezem ook zwoegt
met zinsbegoochelen het deed met weerwolven

dit uiterst slim wicht verneukt haar eigen zinnen
genakend wippend uit het slibje met 'n passiepreekje

zo de mannetjesputter koud verstijvend liet beginnen
zich met leedvermaak te verliezen in d'r kruisstreekje

In zichzelf nietig verklaren

Twee tweeën maakten vier
dat vier vieren later vierden
zo kwamen omgekeerd zestienden

steeds kleiner in getal
dat duidde de vergissing al

In het hart

In het hart van de tijd
Staat iemand uitgeschreven

Te lezen valt daar zwaar
Een steen te water laat sporen na

Zelfs als de kringen daarom
Heen zijn weg gedreven

Een boom waar niemand

een gat in zag

stal mijn hart