In hechtenis

Ik ben besloten
Lig in een openbare ruimte tentoon
Compleet gedicht maar nooit opgegeven
uitgegeven

Ik was niet zo
Van 't papier
Dat maakte mij niet
Tot bladzijde of keerzijde
Raakte waar nooit van kant
Noch wal besloten
-
Waar ik mee zit
Is schaarste om me heen
Dat alles op peuzelt wat eens bezielde

Maar nimmer gelukkig dat gezift
Op papier waar we gedicht op raakte
We raken toch steeds meer gedicht op .nl
Maar ook weer meer /WWW ontsloten

Wat er zo per ongeluk was ingeslopen
Bleek in de regel
Sterker nog in één woord het kader
Waarin alles werd opgenomen en verboden

In de ban van niet zijn
Ligt het bestaan besloten
Afgeschermde taalwezen
Met wat nooit te overbruggen is
Door ouderwoorden komt nog zelden
Helder leesbaar voer opgeknapt

Tot snedige zinsneden tot leven
Op DEN duur
Opgespoten detoxwoorden
Opgelopen virale taal
Opgegeten vleeswonden
Op zoetzuur opgewekte delen
Op alle slakken zout
Op gewoon op geraakt op

Straatvent

Zou hij nog weten wie
hij is zoveel versleten
met vals spelen
wordt brood verdient
hij niet meer dan toonhoogten

vervreemd van weten
hoe een maat klinkt
om je aan te houden
verspeelt zijn tijd
in toonaarden blaast
steeds stiller deuntjes
voor zichzelf uit
en de bedelnap

Astronomisch

Het noorderlicht bleef uit
Maar vallende sterren komen
Wel fout geduid bleek kosmos
de aarde te stenigen tot stof
En mag je wensen
dat de wolken
geen roet in het eten gooien
tenzij na middernacht
op een afgelege donkerste
plek je lift te kletsen over de oneindigheid

Sent from my iPhone

Een stenen huid

Gelet de eeuwigheid van tillen
valt het leven zwaar

lichter zijn daartoe de klanken
in ruil die laten zien
hoe beeldend het leggen is

stenen op de grond van geven
omwille van de dankbaarheid

voor het wakker worden

Was er licht nodig dat ontbrak niet meer ontstak dat was de reden lag in de rede blindelings en op de tast schreed schoorvoetend op zijn gemak de nacht inktzwart in een pennenvlucht toe tot een gesloten boek en was gelukkig niet voor niets gedicht dat voor zichzelf uit-sprak.

Victor op de plaats af

het zweemt

Naar de kroon

Gestoken nu het net begon
te dooien in de hitte
van de strijd met bomen
geen voorjaarfluiter wou zitting
nemen op de vlucht genomen
toen met scherp geschoten
de prooi het toch nog won

________
Sneuvelen doen slechts
soldaten enzij die afgaan
door de judas om en een politikus

Paddenpoel*

 Nabij de hofvijver waarin een lely overdreef

stond een ietwat uitgeholde stramme populier

in gelid wat met zijn lid te spelen

een ander was wat sprakeloos getroffen

met het overscheef gaan van de wilg

die er wat welwillend bij stond te wuiven

met hoe uitgemolken en met koeienogen

de kikkers kwakend klaarkwamen

met aan één rijgen van hun eitjes

in snotterige snoeren zover

het reiken kon waren de grote der aarde

vereenderkracht de baasspelend  op het podium vereend

in vederenpracht van hun liederlijk gewag makend koeren

dat in samenzang zo schitterend parelde aan de randen 

van de plas met het lustig spartelen van hun ledematen

die allemaal zintuiglijk elkander vochtig konden aftuigen 

*een helaas verloederde streek in laagland, 

waar nog slechts neringdoenden de maat meten 

en de dienst uit maken met hun marskramen.

vensters

Als ik nu eens een mes in jouw beeldscherm stak........

zou het bloeden, is het moord? Mag je
godgeklaagd beweren dat
echte mensen leven
achter de buis gekluisterd?
Al lezend in de teksten van anderen,

de een komt net bij de pornosite vandaan.
De andere deed het met kleine kinderen,
niet voor het kind,
niet voor het klaar komen,
slechts de sensatie
van  het niet mogen
maakte dat de sperma
van de vingers lekkend likken
met smullen van de uitgekraamde taal.
Vrouwen, hoe banaal deden slechts of ze een kookboek raadpleegden,
of iets over een zelfmoord
te weten wouden komen, door het bomen, vanwege het bos.
Omdat ze lekkerbekken met een kwaaltje weten,
of vergeten dat je ook door de geile beer met ballen
die lekker smoelt in trieste verwachting kan geraken.
Blij bezwangert voor de buis, nog leest van soapsterren
die jij ook bijna was geweest.
Realiserend dat de vuilste vuilbek
ook gelijk met ons
dit alles kan lezen,
gelijktijdig met de onwetende

moeder die meeleest
en de vaderen de zoon
 in de onbevangen geest

niet wetend dat naast voetbal ook een beest
spellend speelt met het leven.
Alles komt samen achter de buis.
Klaar met overgeven?
Slik dan de beelden,
sluit het scherm
af en veeg de ogen droog
neem de toetsen af en vergeet
vooral te leven van vergeten
vergeet vooral het weten
vergeet het weten
weet slechts; er is geen mens
die niet onverenigbaar in deze graal
voor zijn fatsoen het nog moet doen
met in de taal verloren woorden.
Als ik nu eens een punt stak in het plasmascherm?
Zou het bloeden
met het gezicht,
het lichaam,
de woorden,
het plaatje,
de ruit,

zou het breken voor mij uit?

De dame poëtiseert

Zelfmade, ik kende het woord niet
alvorens het hier stond; de muze.
Zingt zij? Nee, zij een lettergreep
of vier meer of minder gelijk de armen
en benen die zij welluidend neemt
de dame is weetgierig belezen

waarin men te vergeefs nog leestekens
leest of zo bevreest voor is
voor de empathie overstijgend aan de fantasie
van de autobiografie

die in een speciale editie wordt verdicht
tot dame met haar typisch vrouwelijke behoeften
gebonden stofomslag in oekvormen
 zonder vormen van begeerlijk geslacht

met leeskringen rond haar ogen
verslindt zij de liefde
die haar terecht doet
en toelacht.

Vrij naar RD - Dlc.

Haar kiemkracht

Ik schoot in't zaad
in haar gebukt vooronder
loosde zijnde loser
lonend in de onvolkomen daad
terwijl zij uit haar larvaal huidje kroop
waarbij het oppervlak doorbroken
water in lucht veranderde
een godswonder zonder aanstoot
stiet ik hemels door omhoog

Striemen

De tijd rijpt tot ontdooien van de nabestaanden
in de geest van tussenrijmen
kloppend op het hard houten
geborgen
ondergronds bestaan
hier stond de leie zerk
vergewist van krijtstrepen
onaandoenelijk te wenen
van de uitgehaalde streek
met ontnemen in een verdicht
betraand opeengestapeld aangezicht

Lik op haar stuk

Zijn niet pluis zijn
leidde naar haar klapstuk
licht aangebrand welde het
warm aan in zijn onderbuik
ze trok haar neus op
hij of't bloedde
beproefde de nasmaak
daar zo vreemd van
gegaan genoeg het zoete
dat hen versteld liet staan

Ik zie

Zo stil als wat

Het is een ongehoord debat

men was stil stomverbaasd

ontluisterend was't wel wat.

zo't gehoor zat verdwaasd

Een rare rot streek

Een legakker uitgerust met wat gewas

het spoort met razende vaart stijfwit

aangevroren gelaten bonte kraag

magertjes een watergangetje

dat daar door zonder verstand

loopt het hoofd verloren 
rond nabij een vervelend naar

dermeeroord waar 
koppen snellen bij hoort

is in een klap de onschuld

van het maagdelijk land

verwoord al spelend

mocht een rietje fluitend

door de wind de toonzetten

voor een nieuw begin waar de berk

opslaat en hei stilletjes vergrast

was zij haar schaamstreek voorbij

dat insloeg bij wat klopt op nabij

gelegen verloren hoven

zij die moedeloos afdroop  afweek

op doodspoor aangeland bleek

protraheerde de vermoorde onschuld 
de reistijd uren lang

&

nam de vlucht naar boven

Bij't missen

Hoeveel mensen zouden bij de 50ste druk nu al niet meer zijn dan hersenschimmen die zij vergeten zijn te lezen

hoeveel mensen zou ikzelf missen die in Belgie met de trein zijn vertrokken terwijl ik niet eens wist dat ze ergens waren heen gegaan

hoeveel sneeuwvlokken vallen verwatert op hun plaats van het vergeten wanneer de dooi doorbreekt

hoeveel geheimen herbergt een steenhoop in Drente dat als kaal skelet alleen een herinnering als afdruk lopend door de tijd achterlaat

hoeveel tellen zijn wij meer nog de gebeurtenissen van een ongeval waar iedereen slachtoffer is met reizen dat alles geplet raakt in vergeten

hoeveel keer moet ik een herinnering missen die gewist nog kort voor mij uit in mij leeft

niets minder

Niets blijvend meer van tijdelijke aard wel steeds meer minderen vaker niks is het meeste van belang dat al naar gelang

Darwinist

Het is de antichrist
die hand in hand
met de digitale tourist
gods schepping om zeep helpt
geen weet heeft
anders dan wat
hij in de bijbel leest

een lulverhaal
dat god alles is

met een klik
in de hand heeft

wat de mensheid aangaat
teringzooitje nalaat

ze leggen leven vast wat door
hun colablik het weer verloor

in het echt veel echter

Echt erger ergst

wij zijn erg echt

echt heel erg

erger dan echtst

het loslopend draaipunt 

om zijn eigenste as

kerend waar 

kerende waar

kerende waarde

kerende waarde waar

kerende waar waarde 

kerende waar waarde waart

Met zoveel ruis omgeven

Uiïg gekleurd

gepeperd

pRoost

Mijn achterlicht

Je bent de koplamp die me voorlicht
ik zit wat raar te trappen
geen gezicht dat zadel

dat was jij eerder
waarop ik me afzette
met pijnversnelde

aan't stuur verslingerd
raakte ik het onmiddellijk kwijt

vol op de rem
gevangen door een lichtkooi
bleef ik je bij
het wiel dat tolde
van de weg
ik in de goot
betaalde zuur

het wrange vruchtvlees
geschuurd geschaafd
de valpartij waarbij jij
knipperend oogde
als wegtrekkend rood gevaar

zwak zwalkend achterlicht
dat doofde zienderogen
mij wel duur het leven zuur
kwam te staan verslagen

de tweewieler die de smak
gesmaakt zijn stok gestaakt
in eigen spaak de val gebroken
had ik de poot verspeeld
geen verhaal gemaakt

Op z'n Frans

Je had hangwallen maar die haal je weg omdat je kop wel wat wagenings lijkt van een ambtenaar uit de tijd zelfbewuster kan je haast niet uitvreten met je scheiding moralistisch door je nooit passende pantalon en te grote handen voor een academicus door het leven gaat je bent té pas maar meer nog te onpasselijk behept met ouderlijk gezag een ziekte die door je studiegenote werd aangepraat waarmee je zeggen wilt het bed nog deelt verveelt maar deelt in gezamenlijk keurslijven ontwikkelen voor ons soort mensen want dat zijn wij de nieuwe cenaatjes wel wat achterhaalt maar welbewust in het leven staat met de uitstraling van de modelmatige heilsoldaat een ziekelijk zelfgemaakte uitsnede van vrij woonde concentratiekampbewoners nieuwe stijl bejaard alvoor ze leven gaan succesformules voor de baas kansarme sloebers in hun moraal

Leve om 't leven

Eten om te leven leven
om te eten leven
eten om te leven leven
als de dood om leven
eten om de dood
te laten leven eten
om de dood te laten
eten eten om te leven
leven om de dood dood
om van te leven leven

nog steeds van binnen uit bevlogen

Foto

Prednison hormoon ogen
in blakend opgeblazen toet
te jong gemoet staart

lachend nog vereeuwigd
je toe het moet
een lijdensweg zijn

om deze gevoelige plaat
te laten hangen laat staan
waaruit zoveel herinneren

uitdrukkelijk blijk geeft
van het gemis dat ingelijst
hierin jaren gevangen is

nooit meer ouder worden
vanuit een te jong
ontsnapte levensweg

Er is een man

die zei, het is zo stil in mij. Ik dacht dat klopt, hij is er ook geweest. Nu zij daar ook in mei, met zovelen toen, vielen voor een vaderland. Terwijl iedereen die stierf van angst nu nog de doden herdenken. Waarom was ik daar dan niet bij. Gewoon zo een van velen, die vliesvleugelig van dichtbij, de lente hoorden.

met name op de muur

Waar de poëzie door slopershand geruimd werd voor de regie
netjes aan de kant voor vaderland een onbewoonbaar kamp

Q

Met koortslippen brandt de geitenneuker zich aan het lam geslagen drachtig dier meervoudig verkracht in de produktieketen glad vergeten hoe met bokkensprongen de koe al uitgemolken het varkentje gewassen er eerder al als de kippen er bij was

een wintervlinder

Vleugelloos haar slag geslagen
met er voor uitkomen dat alles
vervlogen is met wegvliegen
van haar wederhelft waar zij
zo door bezwangerd werd

uitgekomen

Ze was een eitje
in een notendop verpopt
dat goed uit kwam

Uit haar schoot

Haar onderbuik daar heerste vruchtbaarheid met afzetten heeft zij haar sporen wel verdiend overal vraatsporen van haar nageslacht die uit het ei nog nonverbaal blad na blad uitgelezen tot de nerven het moes er uitgevreten tot pop het spel van letteren uitgeteld het leven aan een zijden draad niet brak maar uitgerekend gevleugeld weer verder vlinderde op zoek naar vers gewas dat zomers door gekleurd uit haar onderbuik weer met zachte schaal van ei verzadigd werd afgezet

Uitgedacht

In ons denken zijn

wij kunnen wij

nog veel doen
.
.
.
.
.

Ook zo zat?

Ze zeggen het nooit zoals u het hoort.
Ben u het ook zo zat met hoe vadertje staat
te kramen slaakt op zijn katheter waar de geurling
uitlogen in het kielzog van de brij gebalkenend
zich werkwoordelijk laten gaan met volksverlakkerij
door hun pandjesjassen heen niet kunnen buigen
voor het bedrog dat uit hun monden gekraamd
de staat voor lul laten begaan om begoocheld
hun grisgrastelijk moraal met onze vadergebedjes
ons terusten laat genezend  van hun slangentong
die stelend wellustig aan de wegen timmert
van ons nieuw elan in reinlands bestel

Een maat te klein

Dat met gekromde tenen
komt niet uit de lucht
vallen maar staat verkrampt
genageld met zijn eksterogen
te loeren naar het verschrikkelijk
geklaag van de doorlopend te hoog
geplaatste hak gezet om tot slot

met hamertenen te eindigen op de
meest hardleerste houding
met platvoeten getreden
in het holst van de nacht
trappen op het hart op hol
geslagen was.

Wij die ons beter wisten

Waar zeer velen
als pijn nergens over gaat
angst gewoon op onze beurt wachten

niets meer te wensen overlaat
het nummertje ons lot beschikt

met wat we wisten
verkeerd geen twijfel leed
er een nood beheerst
wanordelijk maar beslist

------
De tijd op de hometrainer
traag door een opgefokte hartslag tikt wetend dat op den duur al ingesteld nergens toe leidt

een kleine engte

Hier maak ik de tijd uit: tandwieltjes die tollen
wat gespannen om een onrustje rond

ik tikje bij beetje de tijd
bij elkaar gestrokkeld
tot wijzerplaatje
het uitdrukkelijk stond
te laat of
te vroeg of
mooier precies op
tijd op stop gedrukt
bleek mijn uurwerkje
stil van de wijs
stopwatch te zijn

Schuldenland

Hotel het welkomst stond aan de rand van de afgrond
de muren lekten vele talen die niemand meer verstond
het matras was voor comfor doorgezakt toch veel te zacht
een zwak lichaam zonder verhaal hield hier de wacht
versterkt tegen slaapwandelen bewapend met geweld
hield het staande tegen het verval wat kwam aangesneld
met lede ogen afgepeld bleek het een gezicht
wat uitgeslapen uit de sponningen op mij gericht
verlopen opgeklopt lichaamsgewicht van jaren
dat zonder vragen deurkrukken liet wat ze waren
scharnierde gesmeerd zacht door stof omgeven
uit het tijdperk waar het ooit moest leven tot
een neerslag uit de goot gedropen bevolkte schoonheid
dat met de lekkende koperen kraan beaamden
hoe uit geluid uitgemolken druipt van ik me beschaamde
met slechts één sleep spoormakend door gesleten
hoogpolig tapijt dat schaamte dempte en liet vergeten

Geleedpotig

In geheime muizen nissen lagen op pissebedden zilvervisjes elkaar te kakkerlakken. Zwart zag het daardoor van duizend poten die engerlingen opspoorden tot ze deze konden nematoden met hun spinnenpoten die de benen van de hooiwagens namen omdat die beter uit de verf kwamen bij de mestkevers die weer pillen draaiden rond hun koeienvlaaien waarin strontvliegen doodleuk eieren legden voor de doodgravers en de mierenneukers. Waarmee zonder ophef in het kringloopje sluiten horensdol de stomme veestapel daasden dat ze van binnenuit door paardenhorzels gestoken opgevreten waren tot uitgeholde kadavers waaromheen die rotganzen zich plezierden in het riet dat vol met parasieten tot afgestompte groeiloten getrokken het hun tot lot aantrokken hoe kansrijk toch de aaskever met een klavertje onder een hoedje speelde met de schoppenboer die weer verziekt op zijn beurt door de hartenvrouw in het nauwgedreven hun puinhoop inzagen van de falliete inboedel waarin alles zo verrot begon.

Het zeer oude vergewissen

Van de letteren gelezen
jaren geleden weer
ze was bezeten geweest

zoals je alleen kunt zijn
met de tijd doden
die daar
achter zijn gebleven
bleef zij steken

in dat licht bezien
was zij nooit alleen
altijd in de weer
met haar verleden

vreemd gaan was dan ook
op haar lijf afgeschreven
één en al verleden tijd

nooit meer wat vernomen
hoe dat zo was bekomen

Jaaropgaaf met redenen

Zo ik ben betaald voor vorig jaar
weer schuldenvrij gemaakt
afgelost tot achter de komma

met heffingen ingehouden
kortingen gevrijwaard
zo volks verzekerd
als ik was met zorg

en levensloop bekoringen tot slot
slechts belast burgerservice
aan het digitaal loket aan-giften
die ze slikten op terug gaaf bericht

Afslag afrit wordt opslag oprit

En ja, daar loop je dan, landweg,
slingerend langs je dijklichaam
de snelweg kwijt doodlopend
blik op een vangrail het einde
razend je stilstaand
voorbij aan de bomenrij
waar je tussenin onteigent
lijnrecht doorsneden staat

@volutie

Geef meisjes razend
snelle computers en ze denken
als een man geef
het daarna aan een jongen
en hij bakt
er nooit meer wat van.

In jouw buurt

In jouw buurt woonden zij ook
die vielen door hun komaf
als gedoemden verloren

wat ik vergeten was te vragen toen

je verhaalde van de sabbat klusjes
kaarsjes en ovenvuurtjes ontsteken
heitjes die je voor je buren deed
als christenkind jaren geleden

daarvoor bleef je niet uit hun buurt
zij gebrandschat uit afgevoerd
perslot terloops 'n ogenschouw
op steunbetuigen mochten bogen

al was het voor de zondagsrust zijn enkel havenarbeiders opgestaan
neergeslagen terwijl menigten toekeken

ik had je moeten vragen
niet naar je verzet maar
wat je zag en dacht daarvoor
toen je buren gebrandmerkt
met karrenvrachten werden
afgevoerd
had ik je moeten vragen
hoe ik dat zou verdragen

ze benoemen nu hun namen stuk
voor stuk voor terwijl ik voor
jou graf sta te lezen
jij een bescheiden oorlogsheld
tegen wil en dank
maar ik was je vergeten

te vragen hoe het was

Fries geveld

Hij had een boom gesneld
dat aan zwaartekracht leed

de kroon op z'n werk geveld
die hem zo achteraf wel speet

dat bijltje kostte hem de kop
tot brandhout toe een strop

het noorden ligt in diepe rouw
nu hij de pijp uit is gesjouwd

door deze boomgrens achterhaalt
hij aan lager wal plat nu zo baalt

Puik

Goed geaard maar de weg wat kwijt

u bent gehecht geraakt
gehonkvest en waarde vast
er ingehuist maar toch
wat losser van uw wandcontact
had u last van een vervaarlijk
spanningsveld dat eigenlijk
geen weerstand bood
waar u eerder van genoot
u mist de paringsdrift 
van de stekker in uw doos
die goed door geleid 
u wellicht verschafte
wat had u gezekerd 
anders verwacht 

Vreemd gegaan (bedrukt)

Voor als je vreemd wilt gaan

Je ogen er een punt van maken
waar het zwijgen toch op slaat kerkpaden vol bejaarden
in optocht naar het beloofde land vol te vroeg geborenen die geborgen in de knieholten van je geheugen
moeilijk voortgaan op de afgeslagen weg je blaast een kaars uit zonder te weten wanneer die ontstoken was tijdens een heilig avondmaal

er stonden immer bomen voor de ramen hun eigen schaduwen ontstijgend geveld voor het najagen van al die jaren doorbladerend in fotoboeken waarin ze nog aangeplant en jij vergeeld beschreven staat

een kinderschaar verknipt tot leven een vrouw met moederlijke gebaar die je gewetensvol aanstaard

tot je wanhopig bedaard de ogen sluit voor wat is geweest een kind dat in je opstaat en je verruild voor een glas water waarin je vreemd genoeg juist dat ene oog in had bewaard

je vertrekt

een klein moment verstomd in het verstaan dat overspelig weten geen zekerheden meer nalaat in een lichaam zo geschonden vol gaten

je daarmee aangaapt gelijk een toevallige welgevallige dame je passerend op straat erop staat dat jij gaat zitten op haar schoot waar zij de bel laat overgaan.

So ma Af ga Sa ar Pa ka

Funda* is groot funda is machtig
Funda is 'n lul van zo'n één meter tachtig
Funda is prachtig funda is krachtig
Funda spuit sperma als staal zo slachtig
Funda is groot funda is machtig
de slappe lul z'n ego zo godalmachtig


_____________________
* Funda men zijn god;
in het diepst van hun gedachten.

Een liefde

Omdat het je gestolen kan worden
gelijmd een breukvlak met ieder woord
tot uitroepteken de sinderende buikwand

die door dik en dun heet geen nachtrust neemt
in gapende slaapstanden met telbare toestanden

die welgeschapen droomkastelen uit de hemel
raakt geeft de dijbenen speelruimten om vingertoppen
in te kwartieren tegen ontsnappingskans een spanningsveld
de huid waaraan niets te wijten valt
de verslingerende gulzige slokdarmen
verslikkend in elk buitenzinnige ademappel
waar nadagen tintelend de tongen strelen
echo's van ontstolen woorden uit de ogen

tegen de haargrenzen ingestreken levenstekenen
van twee teer geweven vleesweefsels in de geesten
die je buitenwerelden omgeven

De benen nemen

Kom leg mij
uw benen
nog eens uit

het spreekt mij
aan u uitgelegd
te zien zo ik
terloops weer
uitgebeend ben

Kisten

De man die aan de weg timmert
verdient zijn aandacht aan de dood

zit volledig aan de grond
leeft op water en brood

bewogen door wat schuift
de puinhoop die daar op leeft

toen de stilte een ingeving kreeg
en neerviel kwamen de mensen
een steentje bijdragen

aan de vader die zijn dochter
wilde ophalen omdat zijn vrouw
hem zorgen baarde zijn tijd

al vroeg op was uit z'n angstdroom
die hem achterhaalde toen niemand een hand uit stak met wat hij voorzag.

Bezielde schaduwbeelden

Wat bezield de schaduw
in het kleurbekennen haar kaarslicht dat blauw oplicht

terwijl de maan het geel laat zien waar des nachts ik dit vers oppen
zo halfslachtig wetend ik geef met
evenzo verschijnen van haar
stralen mij belicht

zie mijn evenbeeld op straat
vertrekken door lantaarn belicht
in natriumlicht tussen de maan

mijn schaduwbeelden die zwart ziet aan een van beide zijde
wanneer een bron dooft met mij beschijnen in kleurloos verder leven
zoals op de dag door zon beschenen

hoe schoon op wit mijn kil blauw
verschijnen wanneer in vrieskoude
ik over sneeuw in zon beschenen raak

't spoort

sprakeloos

Ik zit hier met stomheid geslagen
zwarte gaten te dichten waarin
mijn hemellichaam ten ondergaat

eindeloos verdichten tot ik oplos
in vermogen voor het licht van vele ogen implodeer

opgesloten tot oneindig gedicht
mijn zwaartekracht voorbij
gewichtloos levend wicht

de uit de hand geslagen sloophamer
van de bouwvakker die ontmantelend voor zichzelf zwicht

de van het lijf gerukte burka
van een topless badende dame
die smetteloos haar lichaam bezingt

alles onder hulde van de toeschouwer
de strandgaper zijn onverzadigbaar vergezicht

Moeders

Alsof ze ter beschikking zijn gesteld
altijd iets anders op de eerste plaats
hangt hun leven aan zijden draden
van veel te ingewikkeld bestaand
cocon vanwaaruit in metamorfose
alles oplost om te vlinderen
het rose bloeien het verwelken
geurt haar lichaam liefdevol
aan hunkerend naar vreemde handen raken
om de herkenning smeken van meisjes
in ze te raken dat getroffen achter gelaten
blijven ze een veelvoud
in alle eenvoud
hun spiegelbeeld trouw
ontleed ze maar behoudt het goede
met zachte handen
er zit veel liefde in hun schoot

Sneeuwjachtig

De meest heersende windrichting
ligt ijskoud in het landschap uitgedrukt
waarin een ekster zwartwit
tikkertje speelt wordt in de regel
gevreesd hoe teer het weefsel

levend bevroren is vastgelegd
zonder dat een kraai daar nog naar kraait
alles in het donker van de tijd
uitblijft om handenwrijvend een
kievitei te oogsten

dat doodgeboren blijkt
geeft van een lentekeel
in opwentelende alarmkreten
alles nagejagend niets meer
zeker gericht geschoten levend
gevild wildbraad.

Maar ach wie dat verstaat
heeft met tintelende dovenmans
oren en ijspegels het digitaal
palet verstaan dat ongezouten hard
de werkelijkheid verslaat dat zich
uitgeschreven verstaat.

U leidt geen twijfel

U bent geweest
tot zover geweten
een levensteken

vergewis u zeker
geloven is verbleken
Loskomend breken

lopend over water
zinkt in vergetel

in woorden opgetekend
was u alleen sprekend

de laatste denkrimpel
die verliep uitstekend

'n lopende golfbeweging
zoals alles u verging

De serenade van de kwezelende ezel

De blinden doven stom-
vervelend al het licht uit
de ogen van de klein
gelovigen die geestdodend
debatterend tot zwart zag
dat het bijna licht was
te verdragen hoe verkrampt
de kaken het begaven
van hoog opgehevenen
volkslakkwasten uitgeblazen
uit het prieeltje fijn-
besnaard met hun penseeltjes
klerenstreekjes flikten
met hun uitgebeten oorlogs-
geweten vrolijk krakelen
opzetten tegen hun geweldig
verleden

Verwond-er u maar aan

Ik heb het zeer gedetailleerd
De pijn die daar in heerst

De onomwonden verbandtrommel
Geraadpleegd omdat geen twijfel
Leed aan dit bijverschijnsel

u (opgevoerd)

Wij hebben geen bewijs
dat maakt u verdacht
u was daar geen reden
ter plekke er toedoen
viel u alles ten laste

ontlastend daarin was
waar u was onduidelijk
wij hechten daar niet
veel waarde opgevoerd
aan in deze haast begaan

te rep en roer in vrijstaat te verkeren

Hoe jodendom toch
te paal en perk
zichzelf beschermd

bezet met hekwerk
bergen hoop op
klaagmuren verzet

nog onverlet het strafkamp
dat de vrijstaat schept

concentraat van allochtonen
in de kleur van angst bekennen

Op de dag

zit een mus van uur
naar uur te hippen
je buigt langzaam
voor over je noodlot
en lach je luidruchtig
kapot op de dag
luid je de noodklok
gaat uit
wandelen met je hond
roept iets over jezelf
af en werpt een stok

Het giert

Was't de boer

die over

zijn land zeikt

nu is't de sneeuwjacht

die met kloeke blik

de boel verstiert

Naar harte lust

Liefst de rouwe traan
die vocht zo intensief
om dierenleed bedrijven
zo heerlijk lief beleeft
het dier ons toch omgeeft

al van de koevoet bekomen
haalt de pest het varken uit
onze dromen zit ik bevrijd

met kippenvel van al die shit
in angst en beven me om en om
de vogelpest uit te leven

op het slachtvee dat met een sik
ook de geit de doodsteek geeft

al bijna nabij het einde
van mijn latijn legt qualiteit
in 't alfabet met koorts
inzicht een laatste smet

op vreselijk leed omwille
van het villen voor de watertand
die zich vermalledijd in de overdaad
in vleselijke onlusten verbijt.

Naar de haaien, potvis te zot*

*Sea Shepherd

in de wetenschap van een jap

is iedere walvis potvis op schap

hypothese op dit mooie overleven

harpoeneren of torpoderen om' t even

geeft nasmaak van bitter water

hoe leger vissers netten later

De schoonheid van de hoogmoed

waar in grootstedelijk verband
de boel vastzit omdat
men niet weet heeft
van de schoonheid
die zich samengepakt
boven hen bevindt

Voetstoots aannemen

Het sneeuwde in Amsterdam dat dit vastgelegd werd
rustig wandelend over water is deze waadvogel mij voor gegaan
terwijl ik in gedachte naderhand al die voortrazende ganzen hoorde
die snelwegen maken tot vluchtwegen voor hun tijd zijn

Een eindeloze weg tegaan

je neigt wat en komt niet verder
dan een welgelegen horizon
trekt je eigen sporen in twijfel
en verbindt ze met een einder
veel nader kun je toch niet komen

Gelogen

Een boek dat ik heet.
Staat uitgelezen gedrukt
Tussen de regels

Hoe doet dat water het toch

waterig rondom staat het leuker toupet te wezen
dat te stromen om de voet
toch vroeg ik me af
wat maakt water harder
en ik zag het tot mijn verbazing

Het hecht gewoon een matje tot een staafje kristalhelder  water
een oppervlakkig bezien gebeurtenisje dat daar dobbert in zijn eentje
vervlecht aan stukjes met beetjes een laagje wat op water leeft

de kruin

terugkijkend heb ik mijn sporen wel verdient

waarin ik gewoon weer kan terugtreden

ik liet hier ooit viervoeten rijker...

maar dat is niet zo erg verheven

om al gaande weg die indruk

na te laten die ik hier weerleg

te vrezen valt voor even

op de toppen van mijn kunnen 

staat de zon wat waterig

te lezen hoe ik daar 

hectometerpaaltjes

versla in fotobeelden

sta er stil bij 

hoe het allemaal

in deze open ruimte 

stil kan wezen

Bloemhoofd

uitgesproken maar dan anders
staat de kroon nog hoog
verheven tot de sneeuw te preken
mijn voeten zijn bedekt te weten
met een deken wit fatsoen
waar ik niets aan kan doen
dan kouwelijk te dragen
dat lot wat mij in leven liet
te zien hoe te verdragen
leven is in zaadgeschoten
goed gericht ik deze dijk
van een bestaan nog overleef

Mijn prikkelarm

Ik las het nog maar lek niet meer
dacht dit gaat over mijn prikkelarm
gemoed niet over de steek een prik
die deze losarm onderging toen het
uitstekend laden overging met morsen
van de pennenvrucht als inkt dat sap
wat uit mijn pen spoot toen de laser mij
met 'n las genas van lekken opdat ik
prikkelarmlastig kan blijven bestaan.

je gelooft het of niet niet; 

maar hier rust een

verpulverd wegdek ondergesneeuwd

waar ooit kilometers op werden gevreten

is het nu vermalen tot weggewerkt gruis

het geruis van banden ligt daarin bestorven

die jakkerende vermaledijde  tijdgeest 

die wellicht ook dit leest  en wegsjeesd